190409
Ik breng de laatste twee uren van de nacht lezend door
aan de keukentafel: De staart van Patricia de Martelaere en Ons soort
mensen van Julie Zeh. (…) Zeh zet in opeenvolgende hoofdstukken de
personages neer die ze dan wellicht met elkaar in conflict zal laten treden. In
het eerste is Gerhard een overjaarse hippie die het met de veel jongere
studente Jule heeft aangelegd. Het recente moederschap van Jule zet de relatie
onder spanning. In hoofdstuk twee leren we Linda en Frederik kennen. Frederik
is een gesjeesde computernerd, Linda een vrouw die meer van paarden lijkt te
houden dan van mannen. * We gaan bij Rolf en Tanja de rekening vooruitbetalen.
We maken wat grondiger kennis. Ze zijn hier in 2010 gekomen en hebben door er
drie jaar fulltime aan door te werken de ruïne die ze kochten omgebouwd tot een
conglomeraat van vijf kraaknette vakantiehuizen. Zelf wonen ze in een apart
gebouw, dat ook deel uitmaakte van de boerderij die het hier vroeger was. Alles
is zichtbaar en met kennis van zaken gerenoveerd. De ligging van Les Reprilles
is idyllisch: midden in een vallei, op de zuidflank van de Morvan, tussen de
weiden met alleenstaande eeuwenoude bomen en bossen, in een stiltegebied. We
maken een eerste verkennende wandeling, tot aan de andere kant van de heuvel en
dan weer naar beneden tot aan een vijver. Daar blijven we een tijd zitten om
naar de stilte te luisteren. Een otter die gealarmeerd is door onze
aanwezigheid maakt een brommend geluid. Zangvogels in de heggen, fluitende
roofvogels hoog in de lucht. Het is een prachtige wandeling (…). * (…) X. vertelt
over haar moeder, die zei dat het, na een overdosis geluk, niet anders kon dan
beginnen slecht te gaan. Ik vertel over mijn moeder, die, ook als het er weinig
waren, zei dat het ging regenen zodra ze wolken zag. (…) *
