Nog een vermeldenswaardige en zeer vaak opgelegde plaat heette De Limburgse Troubadour. Het was een
33-toerenplaat van een iets kleiner formaat dan gebruikelijk, ik denk dat
zoiets toen een ep heette. Er stonden dan ook maar een tiental liedjes op, met Limburg allein als bekendste:
Limburg,
Limburg allein
Dao geit
niks boave
Zo is t'r
mer ein.
Jo Erens, want zo heette de in Sittard geboren troubadour, was erg
jong gestorven. Hij werd geen 27 jaar. Zichzelf begeleidend op zijn gitaar zong
hij Limburgse liedjes vol weemoed en nostalgie. Zijn teksten, gesteld in een
mij bizar maar mijn vader ongetwijfeld vertrouwd in de oren klinkende mengvorm
van Duits en Limburgs, bezongen hoe ongerept mooi dat landsgedeelte was en hoe
het werd bevolkt door uitsluitend vriendelijke mensen en aardige meisjes, zo sjoon wie ei blaedje dat fladdert in de wèndj.16 Deze plaat, die ik toen op een onbevangen manier leuk vond en nu
exotisch zou noemen, moet voor mijn vader, en misschien ook mijn oudere broer,
een doorleefde pijn met zich hebben meegedragen, een heimwee naar het
inderhaast achtergelaten geboorteland.
Mijn ouders hadden ook enkele 45-toerensingeltjes, herinner ik
mij, onder meer Marina van Rocco
Granata – wellicht waren zij een van de velen die zich in Limburg tot aankoop
van het plaatje hadden laten verleiden, zoals het wordt getoond in de
biografische film van Stijn Coninx17: de jonge Italiaanse artiest
wist duizenden exemplaren van zijn liedje aan de man te brengen door praktisch
heel de Maaskant deur aan deur af te leuren. Op die manier werd het een hit.
Andere toegevingen aan het populaire genre waren Ik hou van Holland van het Nederlands-Duitse 'wonderkind' Heintje
en Margrietje van Louis Neefs – twee
liedjes die zich zo hardnekkig in mijn hersenen hebben vastgehaakt, dat ik de
melodieën en grote flarden tekst nog altijd moeiteloos kan oproepen. In het ene
bloeien de tulpen, in het andere zúllen de rozen dat doen – al wordt niet
verduidelijkt wanneer precies dat zal gebeuren. Louis Neefs, overigens, kwam op
een brutale manier aan zijn einde: hij werd op een kerstnacht samen met zijn
echtgenote doodgereden op een kruispunt, door iemand die het rozenrood had
genegeerd. Ik herinner mij de verpletterende indruk die dit bericht op mij
maakte.
De meest frivole en voor zover ik weet enige Angelsaksisch getinte
aankoop waaraan mijn ouders – en het zal wel mijn moeder zijn geweest – zich
ooit waagden, betrof de hit Don't Cry For
Me Argentina, gezongen door Julie Covington. Ik vond het formidabel dat op
die manier een plaatje dat in de BRT-Top
30 stond in mijn ouderlijk huis kon worden aangetroffen. De Top 30 zijnde een programma waarnaar ik,
bandopnemer in de aanslag, altijd min of meer in clandestiniteit moest
luisteren – zozeer werden pop en rock uit het gezin waarin ik opgroeide
gebannen.
16 https://muzikum.eu/nl/123-109-25112/jo-erens/ich-ken-ein-aardig-maedje-songtekst.html
17 Stijn Coninx, Marina (2013), met Matteo Simoni als
Rocco Granata.
lees vanaf hier deel 1
lees hier vanaf het begin van deel 2
