190405
Iemand (maar wie?, ik weet het niet meer) vertelt me dat
zijn (haar?) grootvader koppig elke vernieuwing verafschuwde. Jaren nadat zijn
kinderen hem een kleurentelevisie cadeau hadden gedaan, toen dat, in de jaren
zeventig, nog een nieuwigheid was, vertikte hij om de innovatie te omarmen en
bleef hij koppig de zwart-witknop indrukken om zijn programma’s te bekijken:
een bijzondere vorm van kleurenblindheid. * Toen ik nog samen was met X. kocht
ik in de kringwinkel een bord met aan Oudenaarde gewijde voorstellingen, met de
bedoeling het haar te schenken – zij woonde immers in Oudenaarde, aan de Grote
Markt, soms zie ik de gevel van het huis wanneer er op tv weer beelden zijn van
een of andere wielerwedstrijd die daar passeert. Maar het is er nooit van
gekomen. Het bord bleef bij mij staan, ook na de breuk. En nu is het zelf
gebroken. Het stond onder een bloempot op de buitenvensterbank, het rolluik is
eraan blijven haken, het lag in scherven op het terras. *
