zondag 5 april 2020

LVO 149



Na Harbalorifa begon, terwijl ondertussen op BRT 1 de Heilige Mis werd uitgezonden vanuit een of andere parochiekerk te lande – alwaar de mysterieuze transsubstantiatie op al even mysterieuze wijze werd 'gecapteerd' en 'via de ether' doorgestraald naar talloze zieken en kwezels in het hele Vlaamse land, een beetje zoals nu de eindeloze rechtstreekse reportages van wielerwedstrijden instaan voor een geseculariseerde vorm van geriatrische comfortering – na 'Harbalorifa' dus trok Omroep Brabant wél de wijde wereld in met een voor die tijd bijzonder vooruitstrevend en kwalitatief hoogstaand popprogramma dat de rockmuziek propageerde die niet commercieel genoeg was om op zaterdagvoormiddag in de BRT-Top 30 te belanden.

Om één uur was de pret voorbij want dan eiste mijn vader de radio op om naar het journal parlé te luisteren. En na het eten installeerde hij zich in de zetel met Opera en Belcanto. De tune waarmee het programma al sinds 1946 onafwendbaar aanvatte, de samenzang van de smedenaria uit Il Trovatore van Verdi, zit nog steeds in mijn geheugen gestanst.

Chi del gitano i giorni abbella?

Ik zong de melodie wanneer ik als kind in een goede bui verkeerde onomatopeeënd na: hie tsjè hè tsjoo ho tsjè ho tsjoo ho tsietemènto! Ik durfde daarbij al eens mijn moeder te verblijden met een danspasje.

Meestal vielen mijn ouders – na de afwas was ook mijn moeder in haar zetel gaan zitten – in een halfcomateuze middagslaap en dan moest ik 'stil' zijn, zo was mij bijgebracht. Dat leidde tot de volgende vervelende situatie: ik moest aria's uit Don Giovanni, Così fan tutte, Der Rosenkavalier of Carmen over me heen laten gaan, hoewel ik die muziek absoluut niet lustte en eigenlijk veel liever naar BRT 2 had willen luisteren, maar ik kon de radio niet aanraken want daar zouden mijn ouders wakker van worden en zij zouden het zeker niet nalaten om hun ongenoegen te laten blijken. Om die reden vond ik het absoluut niet erg dat zij af en toe het eerste deel van de zondagnamiddag in hun slaapkamer doorbrachten – ik had er geen benul van op welke manier zij daar aan hun 'middagdutje' vorm gaven.

(wordt vervolgd) 
lees vanaf hier deel 1
lees hier vanaf het begin van deel 2