Assebroek - Oedelem - Oostveld - Sint-Joris-ten-Distel - Beernem - Moerbrugge - Steenbrugge
woensdag 27 september 2023
honderd woorden 474
GEHEUGENKLACHTEN
Als prille zestiger die bezorgd is over de werking van zijn geheugen lees ik De heimweefabriek. Daarin dit: de personen die zich hadden aangemeld voor een geheugenonderzoek omdat ze zich zorgen maakten over de werking van hun geheugen waren gemiddeld even in de zestig. Hun resultaten werden afgezet tegen een controlegroep van mensen zonder geheugenklachten. Er viel nauwelijks verschil te noteren. Wat verklaarde de bezorgdheid van de zorgenmakers? Bleek dat ze hoger scoorden op de testen die naar de kenmerken ‘depressie’ en ‘neuroticisme’ peilden. ‘Hun geheugenklachten, lijkt het, kwamen eerder voort uit somberheid en zenuwachtigheid dan uit een falend geheugen.’
dinsdag 26 september 2023
maandag 25 september 2023
39 * 56,7 * 25,7 * 1892,2
Knokke-Heist - Ramskapelle - Moerkerke - Donk - Oedelem - Moerbrugge - Steenbrugge - Loppem - Sint-Andries
honderd woorden 473
MEDEWERKERS
Je verwacht het niet meteen van een Nederlandse regisseur, maar De slag om de Schelde is zeker geen onverdienstelijke oorlogsfilm. Er wordt Duits en Engels in gesproken, maar ook Nederlands, en dus moet ik de ondertiteling inschakelen. In het eerste spoor krijg ik enkel onderschriften bij het Duits en Engels, dus moet ik naar het spoor voor doven en slechthorenden. En dan is het, tussen het spervuur en de mortierinslagen, lachen geblazen. Bijvoorbeeld wanneer je in een lokaal komt met typende secretaresses. ‘Medewerkers typen op een typmachine’. Ja, dat is adequaat toegelicht. Uiteraard is vooral dat hedendaagse neoliberalistenjargonwoord ‘medewerkers’ hilarisch.
Matthijs van Heijningen, De slag om de Schelde (2020)
zondag 24 september 2023
honderd woorden 472
MENTAAL LANDSCHAP
Tweehonderd bladzijden om uit te leggen waarom het jammer is dat de bioscoop als leerschool voor een gezamenlijk en weidser kijken wordt verdrongen door het private consumeren van gedigitaliseerde representaties van mogelijke werelden achter de horizon van het grauwe bestaan. Het zijn tweehonderd welbestede pagina’s. Esther Kinsky creëert met gevoel en precisie een weemoedig mentaal landschap waarin de kleinste details haarscherp zijn weergegeven. Een mentaal landschap inderdaad want over de beleving daarvan gaat Verder kijken ook: de verstedelijking, vereenzaming en vergrijzing, de vergrauwing en verslonzing, het verdwijnen van elk niet-functioneel element, de onvermijdelijke vergankelijkheid, ook van eeuwigheid ambiërend Oost-Europees beton.
zaterdag 23 september 2023
honderd woorden 471
ZELFBEHEERSING
Haar strijdplan was duidelijk: we laten hem eerst benadrukken dat hij aan zijn comeback begonnen is en dan zullen we hem eens met zijn neus in de eigen stront draaien. Bye bye, comeback. Krols vleide Cools zich eerst tegen haar prooi aan, maar dan zette ze haar scherpe nagels in diens kuiten. Geen interview was dit, maar een regelrecht verhoor. Alle shit uit het verleden geseponeerd? Huidige klacht niet eens ingediend? Geen probleem: aan de schandpaal moet en zal de voorzitter. Ik ben geen fan van Conner, maar zijn zelfbeheersing bij dit schandalige ‘duidingsgesprek’ doet mijn respect voor hem toenemen.
https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/terzake/2023/terzake-d20230921/
vrijdag 22 september 2023
honderd woorden 470
RKK
Hoe kan je op dit moment priester blijven in het instituut K, dat onderzoek naar misbruik saboteert, dat wacht tot zijn slachtoffers zijn uitgestorven zonder die mensen ooit te zijn tegemoetgekomen (behalve met vernederende aalmoezen), dat vrouwen nog altijd anachronistisch discrimineert, dat een genocidale seksuele moraal huldigt, dat een palmares kan voorleggen van vaak nooit erkende politieke misdaden (heulen met het kapitaal, ondersteuning van fascistoïde regimes, weet hebben van de Holocaust, enzovoort)? Neen, ik zou van zo'n instituut geen werknemer willen zijn. Respect voor geloof en religiositeit en al wat je wil, maar de RKK heeft voor mij definitief afgedaan.
donderdag 21 september 2023
honderd woorden 469
SPIJT
Ik weet wel dat veel van de retoriek in de montage zit, dat bepaalde dramatische effecten vakkundig worden aangezwengeld met weloverwogen beeldkeuzes en stiltes, en dat ik dus moet proberen te weerstaan aan de verleiding om onvoldoende genuanceerd te oordelen, maar na het bekijken van de derde aflevering van Godvergeten, over Operatie Kelk, begin ik spijt te krijgen dat ik – hoewel ik zelf ook het slachtoffer ben geweest van door katholieke middens toegedekt kindermisbruik –, als gedoopte, katholiek opgevoede en katholiek geschoolde, maar uiteindelijk zelfverklaarde tolerante pluralist, al jaren het soms fanatieke antiklerikalisme van mijn vrijzinnige vrienden heb proberen te temperen.
https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/godvergeten/
woensdag 20 september 2023
dinsdag 19 september 2023
afscheid van mijn digitaal bestaan 317
voor deze rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
Iemand op de campagnefacebookpagina vond het een vorm van vervuiling en dus niet echt gepast voor Groen, maar ik vind die woekering van borden overal langs de weg, in voortuintjes en op plantsoenen, een lust voor het oog. De lelijkheid ervan heeft wel iets, de boodschappen zijn vaak hilarisch, van sommige portretten kan een mens heerlijk meewarig worden, de aanvullingen met viltstift kunnen blijk geven van een hogere humor en voor wie er zich dan nóg aan stoort: het euvel is tijdelijk, hooguit een paar dagen na de verkiezingen is alles alweer verdwenen! Maar ook daarna valt er nog lol te beleven aan de campagneborden. Er zijn foto’s van gemaakt, of zes jaar later hergebruik je die borden terwijl er nog affiches aan hangen en dan kun je, met de nieuwe foto’s van dezelfde kandidaten en een papborstel in de hand, vaststellen hoe zes jaar veroudering hun meedogenloze werk hebben gedaan!
Zo’n campagneplakkaat overeind zetten houdt overigens niet zoveel in. De voorbereidende werkzaamheden bestaan uit: het aankopen van de nodige materialen met financiële middelen uit het campagnebudget en vervolgens het met twee latten en een plaat in elkaar timmeren van een bord. Op dat bord worden met behangerspap één of meerdere affiches aangebracht en klaar is kees. Het in de grond zetten van het bord is poepsimpel maar je hebt er wel een grondboor voor nodig. Er worden twee gaten geboord, uiteraard op de juiste afstand van elkaar. De uitgeboorde aarde wordt zorgvuldig opgespaard want eenmaal het tweepotige bord in de grond is geplaatst, dient die aarde te worden gebruikt om ‘aan te stampen’. Met behulp van een derde lat kan het aldus in de grond geplaatste bord worden gefixeerd. Dat gaat als volgt: op enige afstand achter het bord (maar ook weer niet té ver) wordt de derde lat schuin in de grond gehamerd – zodanig dat het andere uiteinde op halve hoogte tegen één van beide latten die de poten van het bord vormen kan worden bevestigd met een fikse kepernagel. Meer is het niet. Om nog meer stevigheid te verkrijgen kan nu nog ter hoogte van het punt waar de hulplat schuin in de grond verdwijnt een kortere lat loodrecht op de hulplat in de grond worden gedreven en met een tweede keper aan de eerste lat worden vastgespijkerd. Enfin, als u dit alles niet begrijpt en er zich geen visuele voorstelling van kunt vormen, moet u maar eens bekijken hoe die verkiezingsborden in elkaar steken en u zult zien dat er een constante in te ontwaren is, over de partijgrenzen heen – alsof verschillende volkeren die met elkaar niet in contact staan voor een specifiek probleem onafhankelijk van elkaar tot dezelfde oplossingen zijn gekomen.
maandag 18 september 2023
afscheid van mijn digitaal bestaan 316
voor deze rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
Het begint net te regenen wanneer we stipt om half zeven op de afspraak verschijnen aan het station van Zeebrugge. Of net niet. De wolken aarzelen, het dreigt. Het is in elk geval al erg donker, de herfst zit er aan te komen en de sombere weersomstandigheden dragen er niet toe bij om deze trieste uithoek van de stad op te fleuren. Want triest is het wel, de stationsbuurt van Zeebrugge, zoals hij daar gekneld ligt tussen spoorweg, Koninklijke Baan en zeesluis. In een wurggreep. Zwaar verkeer rolt de achterhaven in en uit. Ik denk: is het nu aan het donderen?, maar pas later merk ik dat het gerommel dat als het ware infrasonisch tot mij doordringt afkomstig is van een van de bruggen over de sluis, telkens wanneer er een vrachtwagen over rijdt.
Hier gaan we ‘canvassen’. Van deur tot deur gaan, mensen laten kennismaken met de groene boodschap, vragen of zij op 14 oktober even aan onze voorstellen willen denken. Voorstellen voor een leefbaarder Zeebrugge, voorstellen die meer zekerheid aangaande de toekomst moeten bewerkstelligen. Alsof Zeebrugge nu leefbaar is en alsof Zeebrugge een toekomst heeft.
Het is een complexe materie. Zijn we geloofwaardig? In onze eigen ogen vast en zeker wel. Maar hoe zien deze mensen ons? Bijna, ben ik geneigd te zeggen, als wezens van een andere planeet. 'Tiens, ze zijn ons nog niet vergeten.' Je hoort het ze denken. Ik krijg de indruk dat niet veel kandidaten van andere partijen het zullen riskeren om hier stemmen te komen werven.
Het is een complexe materie. Uit een van de huizen die niet stil en leeg is, reageert op ons aanbellen een heer in korte broek. Hij is nerveus, gespannen, duidelijk onder de stress. Wanneer het hem duidelijk is geworden met welk doel we hem naar voren hebben geroepen, begint hij een hele tirade af te steken. Vriendelijk, dat wel, maar met inzet en oprechte kwaadheid. De putten in de weg, de vreemde arbeiders in de buurt, het voorbijdenderende vrachtverkeer, de kapotte brug, de nutteloze verkeerslichten… De man zegt professor te zijn. Hij kent in elk geval zijn dossiers! Zijn kennis is indrukwekkend, de onze verbleekt erbij. Na een kwartier komt zijn vrouw erbij staan. Ze houdt een hondje op de arm. En het gaat maar door. De turfgrond, de tunnel, de geplande elektriciteitscentrale. ‘Ze zouden ons een deftige onteigeningsregeling moeten voorstellen,’ vindt de man. Maar die komt er natuurlijk niet. ‘Wij worden langzaam uitgeperst en weggepest,’ zegt de man. ‘Ons eigendom vermindert elke dag in waarde. En ze rekenen erop dat we vluchten.’
Dit gesprek duurt drie kwartier. De rest van ons canvaswerk schiet erbij in. Maar het is een verhelderend gesprek. Brugge heeft een schaduwzijde, en die heet: ‘Zeebrugge’. Voor mij, nochtans al bijna een halve eeuw Brugs ingezetene, was het de tweede keer dat ik deze buurt grondig bezocht. Dat is niet fraai van mij. Maar ik weet zeker dat vele Bruggelingen er nog nooit zijn geweest. U moet er dringend eens naartoe. Er valt veel te doen. Er is werk aan de winkel. Ook voor Groen. Zeker ook voor Groen.
zondag 17 september 2023
34 * 50,2 * 27,0 * 1666,9
Moerbrugge - Beernem - Sint-Joris-ten-Distel - Maria-Aalter - Wingene - Hertsberge - Oostkamp
afscheid van mijn digitaal bestaan 315
voor deze rubriek selecteer ik de beste stukken die op deze blog zijn verschenen
Uitgeteld door de hitte houden we na ons middagmaal in de Café des Bons Amis in het Luxemburgse Remich (waar we vriendelijk werden bediend door een enigszins verloren gelopen Portugese uit de Algarve) een siësta in de schaduw van een treurwilg op de oever van de Moezel. Ik sluit mijn ogen en luister tussen slapen en waken naar het verkeer dat achter mij op de rijksweg (rood op de Michelin) voorbijraast en voor mij, in de vorm van jetski’s, de Moezel onveilig maakt. Ik luister ernaar en realiseer me hoe allesbepalend dit geluid is, hoe omvangrijk, hoe storend en ook hoe storend het feit dat we het blijkbaar gewoon zijn en het voor lief nemen. Ik hoor motoren, tientallen motoren, honderden motoren. Ik realiseer me dat al die tuigen met een individuele motor zijn uitgerust. En dan probeer ik te differentiëren en uit het amalgaam van motorgeluiden de luidruchtigste motor eruit te pikken en een tijdje te volgen. Dat is een intensieve oefening, een die het gehoor scherpt. Sommige motoren verzinken al snel opnieuw in die geluidenbrij, andere dragen erg ver of zijn buitengewoon hoog van toon en blijven daardoor bijzonder lang hangen en verdwijnen pas uit dit geluidsdecor als je ze bijna niet meer kunt horen.
pauwenveren 48
(…) de rangschikking van ogen op de veren van een pauw (…)
Georges Perec, Ruimten rondom, 96 (Perec citeert Italo Calvino)
200726
zaterdag 16 september 2023
33 * 58,2 * 26,3 * 1616,7
Nieuwege - Ichtegem - Oudenburg - De Haan - Wenduine - Zuienkerke - Sint-Pieters
notitie 396
VII – 6.
Madonna Isabella heeft, naast haar pragmatische overspelige verhouding met messer Lambertuccio, ook nog eens een passionele overspelige relatie met de eenvoudige jongeman Leonetto. Wanneer haar man op reis is, ontvangt ze Leonetto in haar buitenverblijf. Maar kijk, daar komt Lambertuccio onverwacht opdagen. Leonetto verstopt zich achter een gordijn en Lambertuccio kan doen waarvoor hij gekomen is. De situatie wordt helemaal complex wanneer de dubbel bedrogen echtgenoot van Isabella onverwacht vroeg thuiskomt. Met een schrandere list weet Isabella haar hachje te redden, en meteen ook dat van haar beide minnaars.
VII – 7.
De hoveling Lodovico, zoon van een Florentijnse edelman die in Parijs zaken doet, heeft zijn zinnen gezet op de beeldschone Bolognese madonna Beatrice. Om in haar nabijheid te komen, biedt Lodovico, onder de naam Anichino, zijn diensten aan aan Beatrice’s echtgenoot, Egano dei Galluzzi. Anichino neemt de eerste gelegenheid te baat om Beatrice het hof te maken. Hij laat haar winnen bij een spelletje schaak en bekent haar zijn liefde. Beatrice maakt haar man wijs dat ze in de tuin met Anichino heeft afgesproken: Egano moet hem daar, verkleed als vrouw, zijn bekomst geven. Ondertussen ligt de weg open om Anichino in haar bed wat beter te leren kennen…
VII – 8.
De middenstander Arriguccio Berlinghieri huwt, met het oog op de statusverhoging die daaraan verbonden is, de edelvrouw Sismonda. Het huwelijk blijft liefdeloos en Sismonda zoekt troost bij de jonge Ruberto. Met een aan haar teen vastgeknoopt zeer lang dun touwtje, waarvan het andere uiteinde tot op straat reikt, kan zij haar minnaar, die voor haar woning heeft postgevat, duidelijk maken dat haar man naast haar ligt te ronken, waarop zij hem binnenlaat ten einde zich met hem te kunnen amuseren. Maar Arriguccio doorziet de list en achtervolgt de minnaar. Intussen beveelt Sismonda haar dienstmeid haar plaats in het echtelijke bed in te nemen. De dienstmeid incasseert, na Arriguccio’s terugkeer van de achtervolging, de reprimande van de bedrogen echtgenoot. Sismonda van haar kant kan, wanneer Arriguccio samen met haar broers haar een lesje wil leren, doen haar echtgenoot het allemaal verzonnen heeft. Daarop keert de woede van zijn zwagers zich tegen de dubbelbedrogene.
VII – 9.
Lydia, de jonge en levenslustige echtgenote van de al wat oudere en zijn vrouw datgene ‘waarop jonge vrouwen het meest van al verlekkerd zijn’ niet schenkende edelman Nikostratos, ingezetene van de oud-Griekse stad Argos, wordt verliefd op de huisknecht Pyrrhos, in wie Nikostratos al zijn vertrouwen heeft gesteld. Lydia schakelt haar kamermeisje Louska in om Pyrrhos hierover te informeren, maar deze wenst zijn heer niet afvallig te zijn. Bij een tweede verzoek is hij toch bereid oprechtheid van Lydia’s gevoelens te testen. Ze moet drie onmogelijk lijkende opdrachten uitvoeren: Nikostratos’ lievelingssperwer doden, een pluk uit zijn baard halen en een van zijn nog gezonde kiezen trekken. Lydia slaagt in elk van deze opdrachten met verve en voert er op eigen initiatief nog een vierde uitdaging aan toe: onder de ogen van haar man stoeien met Pyrrhos, om vervolgens Nikostratos wijs te maken dat wat hij heeft aanschouwd een hallucinatie is.
VII – 10.
Twee Siënese volksjongens, Tingoccio Mini en Meuccio di Tura, willen weten hoe het er in het hiernamaals aan toe gaat en beloven elkaar dat diegene die het eerst sterft bij de ander zal verschijnen om het hem te komen vertellen. Tingoccio wordt peter van de zoon van Ambrogio Anselmini en diens vrouw Mita, op wie hij verliefd wordt. Ook Meuccio wordt verliefd op deze Mita. Beide vrienden verzwijgen voor elkaar hun verliefdheid. Tingoccio verovert Mita, maar verspilt daarbij zoveel krachten aan het liefdesspel dat hij schielijk komt te overlijden. Zoals afgesproken verschijnt hij, en wel drie dagen na zijn dood, aan Meuccio. Hij vertelt hem dat de scheve schaats met de moeder van zijn petekind in het hiernamaals niet zwaarder wordt aangerekend dan andere pekelzonden.
vrijdag 15 september 2023
32 * 56,0 * 26,9 * 1558,5
Damme - Dudzele - Oostkerke - Hoeke - Sluis - Aardenburg - Middelburg (B) - Moerkerke - Sint-Kruis
honderd woorden 468
SNEEUW OP HET DAK
‘Het is niet omdat er sneeuw op het dak blijft liggen dat de stove niet meer goed brandt.’ De hele receptietafel waaraan we staan in te nemen met een stuk of acht zielsverwanten, onder wie enkele al wat oudere dames die zich aangesproken zouden kunnen voelen, barst in lachen uit. Uiteraard is de uitdrukking op zich grappig, maar wat mij vooral plezier doet, is het feit dat hier, in de vorm van een nagenoeg vergeten zegswijze, een overblijfsel van een dialect nog even langskomt, het restant van een mentaliteit, van een hele cultuur die op het punt van verdwijnen staat.
donderdag 14 september 2023
honderd woorden 467
DIAGONAAL
Je kunt op den duur niet anders dan diagonaal lezen. De eindeloze opsomming van wapenfeiten slaat je murw en maakt je zelfs immuun voor de gruwel. Met zijn wapengekletter-verheerlijkende relaas lijkt Ernst Jünger geen groter genoegen te kennen dan zich met meer geluk dan kunde aan vijandelijk vuur bloot te stellen, zigzaggend als een fazant of een haas die de overkant van het door talloze schutters belaagde schootsveld probeert te bereiken. Een gotspe is het dat deze man, die blijkens zijn verslag honderd keer had moeten gesneuveld zijn en zelf meerdere mensen heeft gedood, meer dan eeuweling is kunnen worden.
woensdag 13 september 2023
honderd woorden 466
VEERTIEN JAAR
Zullen we aannemen dat het gemiddelde brutoloon in ons land 3500 euro bedraagt? Dat is alvast wat de VRT-nieuwsdienst in 2020 heeft becijferd. Enfin, het steekt zo nauw niet. Als het waar is, heb je op een jaar 42.000 euro bijeengekrasseld. En dus moet je veertien jaar travakken om binnen te rijven wat de nieuwe baas van Bpost in één jaar verdient, exclusief bonussen en premies en onkostenvergoedingen en verzekeringen welteverstaan. Niemand twijfelt eraan dat Chris Peeters ervoor zal zorgen dat u voortaan uw brieven en pakjes op tijd besteld krijgt en dat zijn ‘medewerkers’ opnieuw enige arbeidsvreugde zullen ervaren.
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2020/09/08/lonen-in-essentiele-beroepen-ver-onder-belgische-gemiddelde/
dinsdag 12 september 2023
honderd woorden 465
INDUSTRIEEL
De
Eerste Wereldoorlog is de eerste die op industriële schaal werd
gevoerd. Wie Jünger leest, begrijpt wat daarmee wordt bedoeld. Meer
dan driehonderd bladzijden duurt in Oorlogsroes zijn
afstompende en oorverdovende opsomming van door de lucht vliegende
bommen en granaten van alle soorten en gewichten. Het zijn er vele
keren duizend: brisant, kartets, schrapnel, blindganger, gas… Enkel
wie geluk heeft, overleeft deze Materialschlacht, deze
attritie. Wanneer de Duitsers zich uit het Sommebekken terugtrekken,
vernielen ze systematisch alles wat nog overeind staat. Jünger
schrijft in 1920 dat deze tactiek van de verschroeide aarde
samenhangt ‘met het economische denken van onze tijd’.
Abonneren op:
Posts (Atom)