Het overkomt me vaker dat de draagwijdte van een titel maar traag tot me doordringt. Zo ook hier. Het boekje werd geleverd bij een groter boek, dat Grote verwachtingen heet. Het vormt een extra hoofdstuk omdat de recente gebeurtenissen alles wat in dat grote boek stond, een overzicht van de voorbije twintig jaar, dateerden. Maar dit kleine boekje is misschien ook wel een laatste hoofdstuk in het leven van de stilaan pensioengerechtigde Mak. Of moeten we het nog ruimer zien en insinueert de schrijver dat we in de nadagen van onze beschaving zijn aanbeland? Het zou zo maar eens kunnen.
