191004
Een schandelijke vertoning in het Vlaams parlement. De regering weigert de cijfers van het regeerakkoord te geven, de oppositie weigert er dan over te debatteren en verlaat de zaal. De drie meerderheidspartijen lichten dan voor elkaar het regeerakkoord toe. Ondertussen zit de minister-president Angry Birds te spelen. (Ik wist niet wat dat was, het is een onnozel smartphonespelletje, dat je mensen op de trein wel eens ziet spelen om de tijd te doden.) En natuurlijk weet de minister-president dat hij in het zicht van talrijke camera’s zit. Dit is pure provocatie. Net zoals zijn toespraak voor Doorbraak de avond voordien, toen hij zei dat hij de cijfers had maar ze nog niet aan de oppositie wou geven, pure provocatie was. Dat is het probleem met die N-VA: ze denken altijd een paar zetten verder vooruit, ze weten heel goed welke risico’s ze kunnen nemen, ze blijven hun tegenstanders, die nog in de touwen hangen van een vorige goed uitgedeelde uppercut, altijd een slag voor. Het is een gemanipuleer van begin tot eind, altijd goed doordacht en voorbereid. Neem nu de introductie in de geesten van het woord ‘natie’. De newspeak wil dat we het vanaf nu slag om slinger zullen horen: de Vlaamse natie hier, de Vlaamse natie daar. Grondwettelijk slaat dat nergens op, Vlaanderen is een gewest of een deelstaat, geen natie. Maar op die manier worden de geesten gemasseerd, alles wordt in stelling gebracht voor de grote sprong voorwaarts, die in 2024 zal plaatsvinden, wanneer N-VA en Vlaams Belang samen de zo lang verlangde absolute meerderheid zullen scoren. Dan zal er geen houden meer aan zijn. Dan wordt meteen de Vlaamse onafhankelijkheid uitgeroepen. Om wat te doen? En wat zal het kosten? Dat zien we dan wel. Nu is het: alle hens aan dek, koste wat het kost, iedereen in stelling voor die zo gegeerde Vlaamse autonomie. Vluchten kan niet meer, vrees ik. *
