dinsdag 13 oktober 2020

vorig jaar 256

191005

(…) * Het enige divertissement vandaag was een bezoek aan het huis dat tegenover de veilingzaal van Bonte te koop staat. Een piekfijn gerenoveerde, maar al bij al toch nog vrij kleine en niet zo praktische hoekwoning. Beneden een woonkamer, keuken, wc, heel smal koertje en een immense dubbele garage (waarin trouwens een blinkende knalrode Jaguar type E geparkeerd stond). Langs een smalle trap gaat het dan naar de eerste verdieping met een badkamer-met-ligbad en twee slaapkamers (een klein en een ander groot). Nog een trap verder is er de tweede verdieping: nog een grote slaapkamer en een tweede badkamer. Ik vroeg aan de man van de agence of de Jaguar in de garage inbegrepen is in de prijs van 499.000 euro. (…) *

 

191006

Ik had I Hired A Contract Killer al eens eerder gezien, maar ik herinnerde me er niets van, behalve dan misschien de slotscène op het kerkhof, wanneer onze held Henri Boulanger, voortreffelijk maar toch ook enigszins op voorspelbare wijze want volstrekt zichzelf blijvend vertolkt door Jean-Paul Léaud, zijn contract killer ontmoet op de begraafplaats, een beetje zoals de tuinman die naar Ispahan is gevlucht, en daar alsnog Magere Hein aantreft. De concrete plotwendingen en dialogen was ik kwijt, maar de algehele sfeer was mij wel bijgebleven: die vintage Kaurismäki-atmosfeer, met dat autisme van Léaud, de tot het allernoodzakelijkste herleide tekst, de schematische handelingen, de met zorgvuldig uitgekozen attributen en kleuren aangeklede decors met daarin veel oog voor het schone-in-de-lelijkheid-van-het-verval, de vooraanstaande rol die muziek speelt, de weemoed van de personages, de liefde die ontluikt tussen ongelukkige mensen, de waardigheid van proletariërs en outcasts. *

 

191007

Door Het klauwen van de leeuw te lezen, word ik op het spoor gebracht van Joop van de Horst, Het einde van de standaardtaal en van Anne Morelli (red.), De grote mythen uit de geschiedenis van België, Vlaanderen en Wallonië. En nu zie ik in Boudry’s boek (Waarom de wereld niet naar de knoppen gaat) in een voetnoot over positieve som-spelen (de ongelijkheid wordt groter dan in bijvoorbeeld 1800 maar aangezien de totale welvaart exponentieel gestegen is, kan het best zijn dat de armsten het nu veel beter stellen dan toen) een verwijzing naar een ander boek dat hier al tien of misschien wel al twintig jaar of meer ongelezen op de planken staat: Robert Wright, Nonzero. De logica van de menselijke bestemming. Enzovoort enzovoort. Overigens staat dat toontje van Boudry me allerminst aan. U zeurt over toenemende ongelijkheid? Maar de armsten hebben het beter! U zeurt over kinderarbeid in het Verre Oosten? Maar dat is goed voor die economieën! Enzovoort. Geen morele bedenkingen bij Boudry met betrekking tot het kapitalistische systeem als geheel. Alles gaat goed, nix ande handa! Zal het dan werkelijk zo zijn dat hij door de pessimismen (het ‘doemdenken’) op allerlei vlak te weerleggen ook het pessimisme met betrekking tot het klimaat van tafel wil vegen? Ik ben in elk geval benieuwd wat hij te vertellen heeft over de klimaatcrisis – maar daar ben ik nog niet, het komt pas tegen het eind van zijn boek aan bod. *