(Facebookvriend dicht Kristien Hemmerechts 'vakvrouwschap' toe)
Het spreekt niet 'vanzelf'. Ik moet er mijn tong voor in een knoop leggen. Niet dat ik vrouwen vakmanschap wil ontzeggen, uiteraard niet. Ik denk trouwens dat Kristien Hemmerechts er zelf geen aanstoot aan zou nemen vakmanschap toegedicht te krijgen. Ik krijg gewoon het woord 'vakvrouwschap' niet uit mijn strot of pen (of toetsenbord). Het strookt niet met mijn taalgevoel. Misschien binnen twintig jaar, maar nu niet. Taal is een evolutief gegeven, en dat geldt ook voor de vertaling van maatschappelijke inzichten in taal. Noem mij achterlijk of geretardeerd of conservatief, maar ik ben er nog niet aan toe. Een woord als 'vakvrouwschap' klinkt mij te geforceerd in de oren. En weet je, op den duur weet ik het niet meer. Want sommige vrouwen willen helemaal niet die poco-terminologie. Ze nemen er geen aanstoot aan 'schrijver' te worden genoemd, of 'burgemeester', of 'dokter' of 'kunstenaar'. Sommige 'beroepen' zijn dan weer wel sneller vervrouwelijkt in de taal: 'wielrenster', 'actrice', 'advocate'. Lastige kwestie, en ik ben absoluut niet van plan er ruzie over te maken. Maar het streven naar vrouwvriendelijkheid en gendergelijkheid kan zich maar beter op essentiëlere aangelegenheden toespitsen. Ik heb niet het gevoel een seksist te zijn als ik het over 'vakmanschap' heb als ik de door een vrouw aan de dag gelegde ambachtelijke verdiensten in de verf wil zetten.
