Een halve eeuw geleden was Oedelem in mijn wereld: ‘ver’. Het meest nabije ver, maar toch al ver. Mijn vriend L. woonde op een zevental kilometer fietsen. Halverwege was er het ‘Vliegend Paard’ genaamde kruispunt. De weg naar het centrum van Oedelem en verderop Knesselare en nog meer onontdekte gebieden kwam er samen met de weg naar Beernem. Daar waren de afspanningen ‘Het Vliegende Paard’ en ‘Het Zwart Paard’ reeds dichtgetimmerd. Ze stonden nagenoeg alleen in het veld. Nu wachten ze, vergeten en omringd door karakterloze nieuwbouw, op de sloop die hen samen met hun ongetwijfeld rijke geschiedenis zal wegmaaien.
