De drie broers stierven niet in de juiste volgorde: Leon,
de oudste, ging het laatst; de jongste, Gaston, was de eerste om dit
ondermaanse, onder en boven en tussen de onverschillige werveling van
sterrennevels, te verlaten. Mijn vader ging op zijn tijd, mooi middenin.
Gaston stierf in zijn eenenzestigste levensjaar.
Tijdens de appelpluk viel hij, in de toen nog mooie tuin van het huis van zijn
ouders aan de Kommelstraat, van zijn te wankel opgestelde ladder. Hij had, als
de nimmer tevredene die hij altijd was geweest, de wetten van het evenwicht en
de zwaartekracht getart, dezelfde wetten overigens die de sterren in hun banen
houden. De god van de fruitpluk strafte hem meedogenloos voor zijn roekeloze
reiken: pas nadat hij vijf onbeweeglijke en zeer pijnlijke uren van uiterste
wanhoop en eenzaamheid in het alsmaar natter wordende gras onder de appelboom
en naast zijn ladder had gelegen, werd hij gevonden door zijn jongste zoon. Willem
was die dag helemaal niet van plan geweest om zijn vader op te zoeken, maar hij
had ‘iets’ gevoeld, zoals hij naar verluidt op de begrafenis de ingrijpende
gebeurtenis evoceerde, en was dus toch maar eens ‘gaan kijken’. Zijn moeder, Lot,
had al wat langer de tijd rijp geacht om alarm te slaan omdat Gaston al twee
uur te laat was voor het avondeten, maar zij had niet toegegeven aan die
aanvechting omdat zij niemand tot last wilde zijn en zeker niet haar soms wel bazige
echtgenoot wilde lastigvallen met haar ongerustheid. Hoe kon zij weten dat hij
op datzelfde moment lag te zieltogen.
Twee weken na zijn vaders val wist Willem zijn moeder
ervan te overtuigen dat haar echtgenoot met zijn frenetieke ooggeknipper wilde
zeggen dat de stekker eruit mocht omdat hij een leven als incurabel verlamde
maar toch met zelfbewustzijn uitgeruste plant niet zag zitten.
Moordende appels, vruchten van de Boom van Kennis. De
manier waarop Leons hart brak in de winter van 2015, tijdens een uitputtende
hoestbui als gevolg van het zich verslikken in een stuk appel, vertoonde een
méér dan verontrustende thematische parallel met het verscheiden van Gaston een
decennium eerder.
En tussen die twee broers had dus mijn vader geleefd,
en was hij ook gestorven. Maar dat is een ander verhaal.
Lees hier
LVO vanaf het begin
