181128
Zo instructief, te zien hoe Frans Van Isacker (Vijftig
aan de wand) in 1970 nog zo nadrukkelijk uitgaat van de voltooibaarheid
van de beschaving, in de vorm van het wegwerken van alle ongelijkheden in
de verdeling van macht, rijkdom en educatie. En ook die tussen de seksen. Hij
is een vooruitgangsoptimist, verenigt in zich de waarden van het humanisme maar
ook die van de christelijke moraal (met onder meer een onvoorwaardelijk geloof
in ‘de waarde van het menselijke leven’, ook voor de geboorte en vlak voor de
dood), maar heeft kennelijk nog niet veel oog voor het ecologische onheil dat
zich toen toch al duidelijk begon af te tekenen. * Koenraad Goudeseune reageert
nogal giftig op mijn
recensie van Dertig dagen van Annelies Verbeke. Eerst haalt hij nog
beleefd Paul Claes aan (uit een interview afgenomen door Gudrun De Geyter, maar
als ik daarop antwoord, laat hij die terughoudendheid achterwege: <<Koenraad
Goudeseune Paul Claes: 'Literatuur wordt tegenwoordig alleen goedgekeurd
als er een mooie moraal in zit. Nu dat herken ik op een vreselijke manier, namelijk
in mijn jeugd mocht je geen boeken lezen die tegen de christelijke moraal
waren, daar moest altijd een stichtelijke boodschap aanwezig zijn.' Gudrun De
Geyter: 'Is dat zo tegenwoordig?' Paul Claes: 'Ja… ja, je kan op dit ogenblik
niets meer schrijven of het moet politiek correct zijn... wat ik daar vooral
tegen heb is dat literatuur op die manier herleid wordt tot een soort van
instrument… het gaat in de eerste plaats om de boodschap, en die boodschap
kennen we allemaal, dat is antiracisme, feminisme, progressiviteit en al dat
soort ideologische mythemen. Ik vind dat vreselijk want dan hoef je eigenlijk
geen roman meer te lezen, want je zult alleen je eigen gelijk bevestigd zien.' Pascal
Cornet Koenraad, het boek van Annelies Verbeke heeft literaire kwaliteiten.
Dat heb ik in mijn stukje geargumenteerd. Dat het relevant en actueel is, is
literair gezien een bijkomstigheid. Ik treed dus Denise Hoedemakers bij: 'heel
mooi boek en inderdaad relevant', in die volgorde. Koenraad Goudeseune Pascal
Cornet, ik ben halverwege afgehaakt. Weer een rondje zelfbeschuldiging. Zoals
'Bange blanke man' van Willem Vermandere. Verlaat eens Brugge, blanke
man.>> *
