Drie lentefeesten en een eerste communie, dat moet
gevierd. En dus: een uitnodiging. En daarop: een foto. Deze foto. De kinderen
zijn zes en twaalf. Eentje is afgelopen zomer getrouwd, de tijd gaat
voorbij. De tweede van rechts is mijn jongste zoon, ook hij is vandaag meer dan
veertien jaar ouder.
Het verkeersbord was een goede ingeving, al zeg ik het
zelf. Een grafisch element dat het vlak opdeelt, de compositie bepaalt. Perfect
gecentreerd (gelukkig zwakken de perspectivische vervorming links en rechts en
de onderling verschillende poses en gestaltes de symmetrie wat af), en qua
kleur complementair met de omgeving. De kinderen vinden het zelf duidelijk ook
een goed idee: ze zijn er graag bij. Alleen van de zesjarige, uiterst rechts –
A. heette ze toen en heet ze nog altijd –, is niet duidelijk wat ze precies van
de situatie denkt. Maar ik denk dat ze het ook wel leuk vond. Het was per slot van
rekening toch ook voor haar feest.
Deze foto helpt mij een goede herinnering te bewaren.
Van het feest dat erdoor werd aangekondigd, ben ik veel vergeten. Maar het
moment dat ik deze foto maakte, dat ik de kinderen voorstelde om achter dat
bord te gaan staan en dat zij daar gewillig op ingingen, staat me nog levendig
voor de geest. Volgens mij geldt dat ook voor die vier kinderen. Ik moet het G.
eens vragen.
Oostkamp – (ca.)
0405
