Nog één dag zijn ze beschikbaar, de
afleveringen van De Columbus, en aangezien ik het programma pas laat
ontdekte, moet ik nu raprap mijn schade inhalen. Geen straf is dat, want ik
geniet met volle teugen van deze goedgemaakte feelgoodtelevisie. Vanmorgen nog
het slot gezien van de aflevering met Filip Peeters, wanneer de acteur en de chauffeur
(Wim Lybaert) vriendschap sluiten. Ze hebben het eerder in de aflevering al
over homoseksualiteit gehad, en dat ze zich daar allebei uitdrukkelijk niet toe
bekennen. Maar vriendschap is wél mogelijk natuurlijk, ook met een aanraking én
met een liefdesverklaring. Ja, vrienden zien elkaar graag – misschien nog wel
méér dan als de verhouding een
seksuele component heeft. En dan zit ik nu te kijken naar de aflevering met
zangeres Els Pynoo, mij voorheen onbekend. En kijk, ook dit is ontwapenend! Het
tweetal – uiteraard begeleid door een cameraman en een stel technici, maar die
vergeet je compléét – reist door een uitgeregend Duitsland op weg naar Tsjechië.
(Dat heeft het lot bepaald.) In een stadje besluiten ze dat ze naar een
kuuroord willen. En dus vragen ze aan de eerste de beste passant die ze kunnen
aanspreken: ‘Wissen sie wo hier in die Nähe ein Kurort ist?’ De man, een nieuwe
Duitser zullen we maar zeggen, moet het antwoord schuldig blijven. Dan roepen
ze de vraag om via de megafoons die boven op de bus gemonteerd zijn. Verbaasde
blikken bij voor de regen schuilende Duitsers. Dan worden Pynoo en Lybaert
baldadig en wanneer ze door een tunnel rijden, stelt Lybaert voor om het nog
eens om te roepen, gewoon om eens te horen hoe de akoestiek in de tunnel
klinkt. Hol, inderdaad! Heerlijke televisie vind ik dat. Jammer dat het maar
één dag meer te zien is, maar er volgt vast een herhaling!
