Een filmcamera met telelens op de heuvels achter ons zou het zo opnemen: rode auto stopt voor de spoorbomen, man komt naar buiten, bomen gaan omhoog, auto rijdt door, verdwijnt in een mistbank, komt weer tevoorschijn, rijdt langs middeleeuwse boerderij, kruist naar de rivier, kan niet verder, staat bij het zwarte, snelle water, bij de gele, jammerlijke herfstbomen, draait terug, het modderpad weer op, staat weer bij de spoorbomen, man komt naar buiten, loopt langs het bord waarop staat dat na zes uur ’s avonds de bomen niet meer opengaan, doet de bomen open, auto verdwijnt in het landschap.
Cees
Nooteboom, in ‘Xhoris Aywaille Ohey!’, in De
atlas van Nooteboom, 41
