 |
| © rr |
3 december 2015
donderdag
Nadat de Hollandse mevrouw in mijn ouwe Nokia mij heeft
aangemaand om op te staan, tast ik naar de radio die naast mijn bed staat
opgesteld en het eerste, werkelijk het eerste wat ik hoor is dat de Vlaamse
regering de procedure voor de bouwaanvraag van het megawinkelcentrum Uplace in
Vilvoorde voortzet én dat het Britse parlement heeft beslist om IS te gaan
bombarderen in Syrië. Wat dan ook prompt werd uitgevoerd: vier Harriers zijn meteen
van op Cyprus opgestegen en hebben, zoals dat in de geijkte formuleringen wordt
ingepakt, ‘stellingen’ van IS aangevallen. Hoe groot de ‘collateral damage’ is,
hoeveel burgerslachtoffers er bij deze ‘strikes’ zijn gevallen, hoeveel
menselijke schilden er samen met de ‘stellingen’ in de grond werden geboord –
om dat te tellen en te meten was er geen tijd, natuurlijk. En ja, wat dat
Uplace betreft: dat is natuurlijk een schaamteloze provocatie, het zoveelste
failliet van de zogenaamde – wat is er veel ‘zogenaamd’ dezer dagen –
democratie want hier wordt het beleid echt in functie van één investeerder, à
la limite één persoon, gevoerd en je vraagt je echt af met welke argumenten
deze persoon, Bart Verhaeghe om hem niet te noemen, de Vlaamse overheid kan
overtuigen (ik gebruik even niet de werkwoorden afdreigen of omkopen) want een
andere verklaring voor dit wanbeleid valt er toch niet aan te voeren? En ja,
dit is provocatie want de timing waarmee deze antiklimaatmaatregel valt, is
toch wel zeer opvallend: één dag na de gunstmaatregel voor Electrabel door de
federale regering en tegelijk met het uitblijven van een Belgisch
klimaatakkoord om op de klimaatconferentie in Parijs te verdedigen. In verband
met dat laatste nam de Vlaamse minister-president gisteren zelfs een voor zijn
doen vrij absurdistische allure aan toen hij verklaarde: ‘We zijn nooit zo
dicht geweest bij een akkoord, maar we zijn er nog bijlange niet.’ Het zegt
iets over de grootheid die deze man zichzelf aanmeet: enkel wie zichzelf
mateloos groot waant kan tegelijk ergens zeer dichtbij zijn en toch ook nog
bijlange niet. De reclame komt eraan en ik zet de radio dus af en sta op:
monter en blij een nieuwe dag in Vlaanderen tegemoet. Zeer blij dat ik niet in
Syrië word wakkergebombardeerd. Maar toch ook niet echt blijgezind. ¶
