wolkenfragmenten
uit Alina Reyes, Het erotisch labyrint
1711
Hij staarde naar de hemel, waar mooie
schapewolkjes zich ophoopten in het rossige avondlicht, en langzaam aan
trok er een ongelukkige uitdrukking over zijn gezicht die alras veranderde in
ware angst. (30-31)
1712
De wolken loosden met veel
misbaar regen, sneeuw en hagel door elkaar. (53)
1713
‘Is dit geen mooi beroep!’ zei hij,
geamuseerd door mijn nieuwsgierigheid. En al zingend vervolgde hij: ‘De hele
dag zwerf ik boven de stad, met wolken en vogels en soms een kat… Ik
zwerf van schoorsteen naar schoorsteen en ik veeg, veeg, veeg blij iedere
schoorsteen leeg.’ (59)
1714
Op dat moment kwam de maan tussen de wolken
tevoorschijn en wierp zijn licht op het bed door de jaloezieën van het raam. (105)
1715
Boven op de duintop gekomen, zag ik hoe
de enorme oceaan zich voor mij uitstrekte, met zijn grijze, witgekuifde golven
onder een hemel bezwangerd met woeste zware wolken. (111)
1716
Ik stapte uit midden in Gotham City, in
het hart van de nachtblauwe grote stad, in de jungle van gotische wolkenkrabbers (…)
(115)
