wolkenfragmenten
uit Nick Cave, De dood van Bunny Munro
1695
Groepjes schaarbenig schoolspul met een
piercing door de navel, gemerkte jogmeisjes, blije, billerige vrouwen die hun
hond uitlaten, stelletjes die letterlijk op de zomergazons liggen te copuleren,
op het strand uitgestrekte poesjes onder stapelwolken die erotische
vormen hebben aangenomen en busladingen vrouwen die er wel pap van lusten (…)
(25)
1696
Bunny staat op en volgt mevrouw
Pennington over het grindpad, en op dat moment tuimelt het begin van een
vooruitgeschoven stapelwolk voor de zon en schuift er een door een kille
bries vergezelde, onheilspellende schaduw over de begraafplaats. (69)
1697
Buiten schijnt een schitterende
ochtendzon en witte wolken scheren optimistisch langs de blauwe hemel. (97)
1698
De hemel kleurt koraalrood en er zijn
snoepkleurige wolken in opgehangen die er als gerafelde banieren
uitzien, en de zon valt achter de huizen en hij hoort dat de spreeuwen een hoop
herrie maken, zoals altijd als de dag ten einde loopt. (125)
1699
Deze specifieke das is hemelsblauw met
witte, katoenen wolken waarop tekenfilmkonijnen met ogen van geborduurde
kruisjes rondhangen. (208)
1700
De regen gutst met bakken tegelijk naar
binnen, en hij is meteen drijfnat en schreeuwt tegen de wolkbreuk in:
‘Wát?’ (245)
1701
Bunny slaat zijn blik op naar de donkere
wolken boven zijn hoofd en ziet dat er een zilveren hooivork van bliksem
uit de lucht wordt gesmeten. (248)
1702
Er glijdt een zwarte sliert wolk
voor de maan en Bunny zuigt aan zijn Lambert & Butler (…)
(253)
1703
Flarden blauwe wolken drijven als
gemorste inkt voor de maan langs hen hij veegt zijn voorhoofd af en maakt zijn
das los. (268)
