zaterdag 6 september 2014

tour 143

18 mei 2014


dag 20.3

Dat gedoe met die rommelmarkt heeft me uit mijn ritme gehaald. Na mijn picknick in La Ferté-Macé (waar de bakkerin een lieveheersbeestje van mijn schouder veegt), fiets ik moeizaam, ondanks het feit dat de wind eindelijk, na al die dagen, in het voordeel blaast. Het zal ook wel met het terrein te maken hebben: dat is lastig, er zijn enkele zware hellingen. Ik rijd door tot Saint-Pierre-sur-Dives. Er is bijna niemand op straat, het lijkt wel een spookstad. Dit is bekend terrein, ik was hier herhaaldelijk: een keer met Jozef (de man die me de autogeluiden leerde onderscheiden), met zijn Moto Guzzi; een keer op reis met vrienden, we logeerden in een gîte langs de weg waar de Tour passeerde (ik herinner me nog hoe vervelend we het vonden daarop te wachten en hoe vlug de renners voorbij waren geflitst, het was een afdaling); een keer met Guy en Ilse en de kinderen, en ook Kristoffel was erbij, hij leerde T. letters kappen. Ik herinner me de fantastische markt in de middeleeuwse overdekte hal op het grote plein. We kochten er een kip die naar kip smaakte: wonderlijk! En met Sarah was ik hier ook al. Bij een van de talrijke antiquairs kochten we de glaasjes waar ik thuis vaak whisky uit nip. In eentje zat – en zit nog altijd – een barst en daarom kregen we korting op het hele stel.


Het enige hotel – des Agriculteurs – is dicht. ’t Is te zeggen, net op het ogenblik dat ik er voor de gesloten deur sta, komt er, uit een andere deur, een mevrouw naar buiten. Ik kan, als ik dat wil, overnachten, maar dan zit ik daar wel helemaal alleen. Daar pas ik voor. De mevrouw dringt niet aan. Ik besluit, al is het al 6 uur, om verder te rijden, tot in Lisieux. Ik zal vandaag net geen 150 kilometer hebben gefietst. Ik zal in Lisieux een camping vinden ver buiten de stad, zodat ik geen zin meer zal hebben om een eetgelegenheid te zoeken. Ik zal er restjes eten. Ik zal er naar de geluiden luisteren: de trein, de auto’s, de vogels alweer, luidruchtig optrekkende moto’s. Ik zal er aan deze notities werken, tot het te donker wordt om daarmee voort te doen.