19 mei 2014
dag 21.5
Wie meer dan drie weken in Frankrijk rondfietst, heeft
gelegenheid genoeg om de samenstelling van het autopark aan een grondige
analyse te onderwerpen. Ver weg is de tijd dat je in Frankrijk regelrechte
wrakken kon zien rondrijden. Toen bij ons de autokeuring al lang verplicht was,
konden de Fransen nog altijd met hun roestige bakken rondtuffen. Je zag dan ook
tot diep in de jaren tachtig auto’s van behoorlijke leeftijd: Renault 4,
Citroën Ami, Peugeot 404, uit golfplaat opgetrokken bestelwagens en uiteraard
de mooiste wagen aller tijden, de DS.
Maar na de invoering van de verplichting om de auto
jaarlijks aan een grondige inspectie te onderwerpen, en uiteraard ook door de
toegenomen welvaart en wellicht ook door regelingen in verband met
bedrijfswagens en dergelijke, heeft het wagenpark zich grondig vernieuwd. De
mooie, ouderwetse, specifieke lijn is nagenoeg compleet verdwenen; de door de
wetten van de aerodynamica gedicteerde uniformisering heeft zich over alle
merken, meestal Franse, doorgezet en je ziet hier net als bij ons een vrij
beperkt aanbod van modellen rondrijden.
Ook de aparte geluiden zijn verdwenen. Een Peugeot klonk
niet als een Citroën en al zeker niet als bijvoorbeeld een Volkswagen. Af en
toe gebeurt het dat je, als fietser uiteraard, achter je dat typische zuigende
geluid van de deux chevaux hoort
aankomen.
In die drie weken heb ik – de in de tuin of een vergeten
garage geparkeerde exemplaren niet meegeteld – hooguit drie of vier 2PK’tjes
gezien en ongeveer evenveel R4’s. Opmerkelijk is dat de recentere R5 al
helemaal uit het straatbeeld verdwenen lijkt – moet ik daaruit afleiden dat hoe
recenter een model, hoe minder duurzaam het is? Buitenlandse merken blijven
schaars. Volkswagen en Audi zijn redelijk courant, Mercedes, Ford, Volvo en
Saab al veel minder. Een in het buitenland gemaakte, maar au fond Franse wagen die de jongste jaren zeer talrijk door de
Fransen werd aangeschaft, is de Dacia. Dacia verhoudt zich tot moeder Renault zoals
Skoda, dat bij ons zo plots een steile opgang maakte, een dochter is van
Volkswagen. Dacia, zo zegt men, is de Renault voor de minder kapitaalkrachtigen,
maar daarom niet minder performant. Enkel minder prestigieus.
De meest verbreide wagen op de Franse wegen moet echter… de
witte bestelwagen zijn, van eender welk merk.
