18 mei 2014
dag 20.2
Bagnoles-de-l’Orne is, de naam zegt het, een kuuroord. Er is
in het centrum (met talrijke horecazaken, souvenirwinkels en
postkaartverkooppunten) veel volk op de been. Maar dat heeft nog met iets
anders te maken dan met helende baden. Ik zoek en vind de weg naar Saint-Michel-des-Andaines,
maar stel vast dat hij wordt ingenomen door een – langwerpige – rommelmarkt.
(Hier noemen ze dat une foire à tout.)
Ik ga er van uit dat het maar voor hooguit een paar honderd meter zal zijn en stap,
mijn fiets aan de hand, tussen de kraampjes met alle rommel waaraan je maar
kunt denken – en waaraan je ook nooit zou hebben gedacht, dat is de
interessantste rommel – richting Saint-Michel. De weg is in het begin bochtig,
dus kun je niet inschatten hoe lang dit festijn van het teveel zal duren. Ik
wandel tussen kramen met barbe-à-papa’s en worstenkramen en frietkramen door.
En het blijft maar duren: serviezen waarin nooit nog een gerecht zal worden
geserveerd, speelgoedsoldaatjes waar geen kind nog naar omkijkt, door de motten
aangevreten geklederte dat geen kat nog zal dragen. Tot ik aan iemand vraag of
het toch niet tot het 3 kilometer verderop gelegen Saint-Michel zal blijven
duren? De man kijkt verwonderd: Weet ik dat dan niet? Jawel, de hele weg naar
Saint-Michel is ingenomen. Ik denk, dit moet de langste rommelmarkt ter wereld
zijn en daar ben ik in verzeild geraak. Ik zie, tussen talloze andere boeken
die wellicht niemand ooit gelezen heeft en niemand nog ooit zal lezen, het
boekdeel L’Aventure du XXème siècle.
Ik denk, dit, deze rommelmarkt, is in zekere zin inderdaad hét avontuur van de
twintigste eeuw. En ik zoek de uitweg, naar een alternatieve route richting La
Ferté-Macé.
Op die uitweg, dwars door het bos naar de route nationale
tussen Bagnoles en La Ferté-Macé, moet ik, waar de weg een spoorweg kruist,
voorrang verlenen aan een spoorpedalo. Twee volwassen mensen handfietsen op een
spoorpedalo, dwars door het bos, op de gedesaffecteerde
spoorlijn tussen de twee genoemde plaatsen. We maken foto’s: ik met hun
toestel van hen op de pedalo, zij met mijn toestel van mij op de pedalo, en mijnheer
van mevrouw op mijn fiets. Deze vrolijke ontmoeting moet worden afgebroken
omdat er een tweede pedalo aankomt en we willen toch vermijden dat er midden in
het Forêt des Andaines een pedalofile ontstaat, nietwaar?
In Bagnoles, waar ik een ansichtkaartje kocht, zag ik op de
voorpagina van Le Soir, die in een
krantentourniquet werd aangeboden, een quote van Arno: La Belgique n’existe plus dans les média flamands. Och Here God,
het is ook nog waar: de verkiezingsstrijd moet inmiddels volop zijn losgebroken
in Vlaanderenland. Ik heb er nog geen minuut aan gedacht.
