Om de een of andere reden heb ik deze foto gemaakt. Er is
niet veel aan en nu ik hem zie, merk ik dat ik niet eens de juiste instellingen
heb gebruikt. Het toestel staat op kunstlicht, maar dit is: schemering. Daardoor
is het beeld te blauw. Enfin, veel doet het er niet toe, het gaat om wat er te
zien is. Maar wat is er eigenlijk te zien? Een oprit. Wat is een oprit? Elke
Vlaming weet wat een oprit is. Een oprit is een meestal naast een woonhuis
gelegen stukje weg dat, op privéterrein, leidt naar een achterin het perceel
gelegen garage. Er bestaan varianten maar zoals ik het omschrijf: dat is wat
een oprit in essentie is. Een oprit bestaat meestal uit kasseien of uit asfalt
of uit twee stroken betontegels die door een middenstrook gazon of kiezels van
elkaar gescheiden zijn, maar zoals ik het hier zie, gaat het om twee stroken
natuursteen die door een haag van
elkaar gescheiden zijn. Daar klopt iets niet. Tenware dat de eigenaar van dit
woonhuis-annex-oprit met zo’n hoogpotige machine rijdt waarmee ze in de Bordeauxstreek
de wijngaarden snoeien of besproeien of wat weet ik al niet wat ze daar
allemaal doen. In elk geval: ik heb het over zo’n tuig dat met zijn ene kant in
de ene strook tussen twee wijnstruikrijen staat en met zijn andere kant in de
andere en dat met zijn romp boven die
rij wijnstronken uit rijdt en met de onderkant van die romp de bovenste wijnstronkbladeren beroert… Zoiets, ik kan het op
dit moment niet preciezer formuleren. En waaruit bestaat nu mijn gevoel van
vervreemding? (Want daarover gaat deze foto natuurlijk: vervreemding – anders zou
ik hem niet hebben gemaakt!) Wel, heel eenvoudig: dat ik me niet kan
voorstellen dat de bewoner van dit huis zo’n tuig bestuurt in deze streken waar
in velden noch wegen wijngaarden te bespeuren zijn, en ’s avonds, wanneer hij
na gedane arbeid huiswaarts keert en zijn voertuig over zijn oprit garagewaarts
rijdt, boven dat haagje uit richting poort rijdt. Begrijpt u mij? Volgt u mij?
