driekleur 105

Nog wat dagen gingen voorbij en alles was net zoals toen hij longontsteking had, de rode foulard van Ninetta onder het lampje, Ninetta die met haar lange, tengere lichaam door de kamer liep, Evelina rechtop met haar zakdoekje op een stoel naast het bed. Alleen leek alles nu een andere wending te nemen. De dokter zei dat het beter was als hij naar het ziekenhuis ging. Ninetta en Evelina brachten hem met de minimorris naar het ziekenhuis. Voor het raam in het ziekenhuis hingen gele gordijnen met een zwart ruitmotief, en toen hij daar even later in bed lag begreep hij dat die zwarte ruiten het enige was dat zijn ogen restte ter verpozing en vermaak.

 Natalia Ginzburg, Italiaanse levens, 425