Een nadeel van lijsten, of ze nu groen zijn of van een andere kleur, is dat ze intimie banden vrijgeven.
Ik bedoel dan poëtische genealogie en zelfs fysieke gelijkenissen.
Die dan weer leiden naar een Poëziekrant. Of Krakatau.
Ik denk dan aan de kleindochter van een geriatrisch dokter en de duizenjarige kracht van vitamine C.
Tijdens m'n vakanties passeerde ik al eens zijn villa.
Tja, je moet al iets overhebben voor het 'groene geloof'.
Mag ik u citeren: "Ik
doe dat vanuit de overtuiging dat ecologie het enige werkelijk belangrijke punt
is op de politieke agenda."Ik vrees, dat eventuele kiezers zich toch kunnen storen aan 'dat enige werkelijk belangrijke punt'.
Natuurlijk, is Brugge geen plek à la Afghanistan of Zimbabwe.
Maar ik ben van '41 vorige eeuw en durf al eens te luisteren naar onheilsprofeten, Knack-redacteuren of de brave Geert Mak, verleden week nog. Ik citeer: 'onze kinderen zullen de eerste generatie zijn die het minder goed hebben dan hun ouders'.
Tja, misschien komt dat ook wel in de buurt van 'belangrijk'.
Geachte, geloof me, dit
is geen kritiek. U doet er mee wat u wil. Als u 'het enige' zou schrappen blijft, volgens mij, de belangrijkheid nog stevig overeind.
Ik wens u succes met de groene tellingen. Zelf kies ik voor
een rots. 'Wie zijn geschiedenis niet kent, begaat dezelfde fouten.' dixit
Louis, mijn burgemeester.
Groeten,
Uvi
PS. Ik hoop dat u mijn bedenkingen niet kwalijk neemt.
@Uvi
Ik neem het u zeker niet kwalijk. Integendeel, ik waardeer
het ten zeerste. Uw opmerking over ‘het enige werkelijk belangrijke punt op de
politieke agenda’ is terecht. Ik dank u daarvoor. Ik pas mijn tekst aan.
