U moet er eens op letten hoe vaak nieuwe villa’s zich van de
straat en dus van de gemeenschap afkeren. Dat zegt natuurlijk iets over de
verhouding tussen de hoeksteen van de samenleving en de samenleving – er is van
‘samenleving’ nauwelijks nog sprake. Kunt u zich voorstellen dat de bewoners
van deze blokkendoos zich geroepen voelen om, leuning naar voor, omgekeerd op
een stoel gezeten naar de passanten te kijken en een babbeltje te slaan met de
overbuur? Ik niet. Als daarenboven de architect ook nog eens kapsones blijkt te
hebben, zoals hier het geval is, dan wordt het al helemaal potsierlijk.
Gelukkig herleiden de fiets en de plastic zak het geheel tot zijn ware,
onbeduidende, proporties.
