maandag 10 september 2012

los ingeslagen 12

120809 P. vertelde van zijn oude kennis F. uit Blankenberge. F. heeft zijn twee kinderen al zes jaar niet meer gezien, heeft geen werk, woont in een krot en moet rondkomen met 700 euro per maand. Hij zit volledig in de shit. En nu is zijn moeder ook nog eens dement geworden, er is geen contact meer mogelijk, ze moet naar een home. De voorbije week heeft F. zijn ouderlijk huis leeggehaald. Een immens karwei: van zolder tot kelder staat het vol kasten en al die kasten zijn gevuld met kleren, medicijnen, betaalbewijzen, facturen, enzovoort – de hele rotzooi die een mens de decennia dat het hem vergund is op deze aardkloot rond te dolen rondom zich vergaart en die op een gegeven ogenblik niets anders betekent dan de volkomen illustratie van de volstrekte relativiteit en banaliteit van een mensenleven. De zus van F. komt langs met haar man. Of vriend. ‘Wat ben je hier dit huis aan het leeghalen? Het is verkocht mét de inboedel!’ F. is verbijsterd om zoveel harteloosheid. ‘Wat wil je? Moet ik misschien al de onderbroeken van mamma door de verhuisfirma laten meenemen? Moeten we hen ook de fotoalbums laten weghalen?’ F. heeft geen al te beste relatie met zijn zus. Hij herinnert zich dat zijn moeder zijn zus vaak achterna zat met de kachelpook. Nu vindt hij het jammer dat hij die pook nergens heeft teruggevonden, zegt hij tegen P.. Dan zou hij hem, als moeder sterft, met haar mee in haar kist kunnen begraven.