Vandaag rukten J. en ik een tweede keer uit met een
aanhangwagen (= een wagentje ter werving van een grotere aanhang) vol her en
der op te stellen plakkaten. Ik mocht met de auto rijden omdat ik beter kan
achteruitrijden met een aanhangwagen. (Maar het moest natuurlijk ook vooruit.) Bij
een van de bereidwillige voortuintjebezitsters mochten we ook nog eens een
tweetal raamaffiches afleveren. Zij koos uit zes verschillende affiches – en zij
nam toch wel mijn affiche! Daarbij maakte zij echter niet de link tussen mijn
foto op de door haar gekozen affiche en mijzelve, zijnde de in levende lijve
aanwezige op de foto gerepresenteerde kandidaat! Ik zei, een beetje guitig: ‘Mevrouw,
daar hebt u gekozen voor de affiche van een zeer valabele kandidaat!’ Pas toen
J. zijn lach niet meer kon onderdrukken, begon het die vrouw te dagen. ‘Ha, nu
zie ik het! Maar ik zal hem toch uithangen!’ ‘Doet u dat vooral, mevrouw. Ik
ben u daar zeer dankbaar voor.’
En zo hadden we opnieuw een kleine veldslag gewonnen in deze
uit zeer kleine veldslagjes bestaande oorlog die ook wel verkiezingscampagne
wordt genoemd.
(Ik heb nog zitten tobben op dat hulpstokje waarover ik het
de vorige keer had. Ik bedoel dat stokje dat we gebruiken om, bij het punt waar
de hulpstok die het bord overeind moet houden de grond ingaat, de hele verkiezingsplakkaatconstructie
te verstevigen. Het gaat om een hulpstokje bij een hulpstok en dus zouden we
van een hulpstokhulpstokje kunnen spreken – maar dat is natuurlijk belachelijk
en dat kan niet de bedoeling zijn. Eigenlijk is het een spie en dus kunnen we
spreken van een hulpstokspie of steunbalkspie – hoewel, een balk is die
steunstok toch niet, maar eigenlijk is het ook geen stok. Het is veeleer een lat. Daarom stel ik voor dat we – opdat het
voor iedereen meteen duidelijk zou zijn waarover we het hebben, gesteld dat dat
nodig zou zijn – het voortaan hebben over een steunlatspie. Heeft iemand betere suggesties?)