Sommige onderwerpen zijn moeilijk weer te geven.
Feesten bijvoorbeeld. Zeker als je er zelf aan deelneemt, en dus pas in tweede
instantie fotograaf bent of hoort te zijn. Meestal los ik dát probleem op door
mijn toestel maar voor éven boven te halen, bij voorkeur wanneer de zaak al
volop aan het rollen is en de mensen niet meer zo opletten en je als fotograaf
quasi onzichtbaar bent, en er dan gedurende een kwartiertje een rondje mee te
maken. Dat levert altijd wel iets op.
Maar hoe
fotografeer je een feest, dat zo veel is, zo druk, zo complex? Je kunt beter een
detail uitkiezen, een pars pro toto.
Het nadeel van deze methode is dan wel dat het detail
veel later de herinnering aan het geheel blijkt te hebben verdrongen. Van de
twee feesten die hier zijn vastgelegd, herinner ik me enkel nog het volschenken
van de gerijde glazen (en dat ik daar dan deze foto van maakte) en de loensende
collega. Waar het werkelijk
om ging, wie er allemaal was, of het een plezierig feest was, of een treurig...:
al die essentialia zijn in de nevelen opgelost.
Sijsele, L. – 050205
