We produceren
en consumeren in principe enkel om ons leven beter te maken, maar tegelijk is
er het besef dat dit alles toch niet tot het goede leven leidt, en dat we op
grenzen botsen.
Kris Pint, De wilde tuin van de verbeelding, 14
ǁ
We zijn ‘hyperconsumenten’
geworden, wier begeertes door de markt voortdurend worden aangezwengeld, en
erkennen het lustprincipe als enige drijfveer achter het bestaan, meent ook Bas
Heijne in zijn essay Onbehagen. Onze
behoeftebevrediging leidt echter zelden tot rust of tevredenheid, maar veel
vaker tot angst voor verlies en onzekerheid.
Joke Hermsen, Melancholie van de onrust, 72
