wolkenfragmenten uit Jean-Paul Dubois, De verbouwing
2966
Tegen vieren betrok de hemel in het
westen en een laag donkere wolken doemde op boven de horizon. Precies op
dat moment ging de mobiele telefoon van Pierre. Er verrees een ontdane
uitdrukking op zijn gezicht en een driemaal achtereen herhaald ‘Zo zo!’ was het
enige wat hij zei.
‘Dat was m’n broer, die belde uit
Agen,’ deelde hij me vervolgens mee. ‘De storm is daarginds net overgetrokken. ’t
Is heel erg, schijnt ‘t. Wolkbreuken, en een wind, niet te geloven,
weggeblazen daken en omgewaaide bomen.’ (39)
2967
Het werd droog. In het huis
daarentegen zette de wolkbreuk door. (41)
