Fotografie kan soms méér of iets anders nastreven dan alleen
maar schoonheid, bijvoorbeeld wanneer zij een commentaar wil geven op belangrijke
issues, zoals het milieu, de
ongelijkheid in de samenleving, multiculturaliteit en globalisering, enzovoort.
En dit onder het versleten motto: ‘Een beeld zegt meer dan duizend woorden.’ Dergelijke
beelden schurken vaak tegen het cliché aan. De meeuw op de vuilnisbelt, een
bedelaar en een superrijke in één beeld, boer- en bikini samen in de
branding, etcetera.
Deze foto gaat over religie, meer bepaald over de
lastige relatie tussen het rooms-katholicisme en de beeldende kunst. De fotograaf
maakt gebruik van lichtinval en contrastwerking om de onmiskenbaar erotisch
geladen pathetiek van het kruisbeeld af te wegen tegen de amechtige hedendaagse
invulling van een raampartij. Waar – grosso modo – tot en met de negentiende
eeuw kunstenaars in dienst van kerkelijke opdrachtgevers niet door schroom
gehinderd hun vaak obscure driften konden botvieren met naakte putti,
smachtende maagden, van pijn kronkelende martelaren, met doornen gekroonde
hoofden, bloedende harten, uit grafkuilen kruipende levende lijken en wat al
niet meer, daar lijken de schaarse schilders, beeldhouwers, architecten en glaskunstenaars
die nog verzocht worden iets te vervaardigen voor het ineenschrompelende
instituut vooral in stunteligheid en stotterende nietszeggendheid te excelleren.
Dit beeld vat beide, zowel de oudere als de nieuwere religieuze
kunst. Het licht dat door de holle, ongeïnspireerd-decoratieve abstractie van
het hedendaagse brandraam valt, onthult zonder pardon de wellustige vormgeving
van het kruisbeeld.
Normandië (F) – 060302
