donderdag 13 september 2018

Zeventien elf septembers


Al zeventien jaar voorbij,
maar het was als eergist’ren:

vliegtuigen troffen torens.
Een droom in het hart geraakt.

Even lang was ik weder-
helft: achtentachtig tot vijf.

Een zucht, een schreeuw. Een eeuw, zo
lijkt het wel. En ik zei tot

mijn twee jongens, toen: ‘Kijk goed,
dit verandert de wereld.’