wolkenfragmenten uit Joke Hermsen, Melancholie van de onrust
2961
Kalm en nobel peddelt hij door het
water, zijn poten badend door de modder, zijn lange witte nek geheven naar de wolken. (7)
2962
Boven het tafereel hangt de
toekomst als een vreemde dreigende wolk aan de hemel, en de horizon
kleurt al vaaloranje in het licht van de ondergaande zon. (8)
