190218
Het hot issue van de voorbije dagen is wat er moet
gebeuren met de Belgische IS-strijders, nu ‘het kalifaat’ binnenkort niet meer
zal bestaan. Als je ze niet gevangen zet, riskeer je dat ze als vrije mannen
naar hier terugkeren om terreur te zaaien. Verschillende scenario’s – met
transitkampen, berechtiging hier maar ook ginds enzovoort – worden naar voren
geschoven. Daarbij laat ook de burgemeester van Antwerpen zich niet onbetuigd.
Hij zegt, letterlijk, dat hij nog het liefst van al zou hebben dat ze ginds het
leven laten. Lees: voor het gerecht worden gesleept, bij voorkeur in Irak waar
de doodstraf nog bestaat, en worden geëxecuteerd. Dat zegt de burgemeester van
Antwerpen zomaar, en niemand spreekt hem daar op aan. Zover is het dus al
gekomen: wij vinden een dergelijk discours normaal. Ik zeg daar iets over op
Facebook en iemand, de dichter Koenraad Goudeseune nota bene, reageert daarop
met foto’s van IS-gruweldaden. Hun verdiende loon als die schurken worden
geëxecuteerd, lijkt hij te suggereren. Ja? Schurken zijn het inderdaad. Maar
zullen wij zelf in de barbarij vervallen die wij daar toch gingen bestrijden? *
S. vertelt (…) over (…) het Saint-Amour-circuit. Blijkbaar heeft Delphine Lecompte
daar de show gestolen. Tommy Wieringa zou een sympathieke man zijn, maar toch
vooral een kruidenier, terwijl Ilja Leonard Pfeijffer vooral zelfingenomen is,
correct maar afstandelijk, en ook vooral een kruidenier. Philippe Claudel, ook
van de partij, moest ook gedichten voorlezen maar had niet de indruk dat het
publiek er veel van begreep (er waren boventitels). Daarom opperde hij –
gekscherend – achter de coulissen dat hij eens, bij wijze van experiment, elk
derde woord van elke regel van zijn gedichten niet zou uitspreken, om te zien welk effect dat zou sorteren. * (…)
*
