En toen gleed het er opeens helemaal uit –
precies een roze, doorzichtige ballon in de vorm van een baby die helemaal
ingesmeerd is met een wittige zalf, als nat meel. De navelstreng zat rond de
nek, maar niet strak. Een meisje. Op het moment dat ze eruit kwam, niesde ze
even, brabbelde in zichzelf en begon haar vingers te bewegen. De nageboorte
kwam vijf minuten later. De hele zaak duurde zo’n vierenhalf uur – bijna een
record.
Ted Hughes, Ik wil nooit vergeven worden, 149-150
ǁ
Maar Mosca broedde Jeffreys erfgenaam, en
dat was een hardnekkige herinnering. Zo hardnekkig dat die op zeker moment uit
haar kwam. Floep – naar buiten komt hun kind, stipter dan een trein.
Franco Ferrucci, Vuren, 49
