Ik heb het boek graag gelezen en je bespreking vat het ideeëngoed heel goed samen. Ik ga grotendeels akkoord met de analyse van Verhaeghe, maar ik ga nog meer akkoord met je laatste zinnetje: de analyses zijn er en nu tijd voor... actie. Alleen, waar begin je? Ik ben actief in een drietal zaken: beroepsmatig (een school binnen een scholengroep); een politieke partij en een politieke beweging. Van de eerste merk ik dat ze gewoon het oude top-bottom, patriarchale systeem hanteren en dat je als leerkracht (vastbenoemd of niet) nergens staat, als het over belangrijke beslissingen gaat; de tweede is in wezen de meest progressieve, maar tegelijk organisatorisch centralistische, zeer controlerende politieke partij, die zich naar buitenuit anders opstelt, maar in haar dagdagelijkse praktijk daar niet naar leeft; de derde - de beweging - huldigt het horizontalisme, de knooppuntdemocratie of deliberatieve democratie, waar Verhaeghe zo graag naar verwijst, maar in de praktijk zie je daar na verloop van tijd toch weer nieuwe, kleine oligarchietjes ontstaan die zo'n beweging in een bepaalde richting duwen. Ik noem hier deze organisaties niet bij naam omdat ik er voorlopig mee verder ga... Actie ja, zoals je zelf zegt, alleen is hetgeen Verhaeghe zelf aanvoert nauwelijks bespreekbaar in de praktijk...
P.G.
