14 februari 2016
zondag
INTERVIEW / KWALITEIT
Droom. Ik wil – of moet – minister van Leefmilieu Joke
Schauvliege interviewen op de trappen en in de gangen van een ingewikkeld
gebouw. Zij loopt voortdurend haastig voor me uit en ik kan haar maar met
moeite bijbenen. Ik vuur mijn vragen op haar af en zij antwoordt, maar ik kan
de antwoorden nauwelijks capteren. Uiteindelijk verlies ik haar uit het oog. Ik
kom bij een trap waar, over de treden gedrapeerd, een puzzel met een reproductie
van een werk van tekenaar Benoît ligt. Ik haal de puzzel uit elkaar, met de
gedachte dat ik hem snel weer in elkaar zal kunnen steken, maar de stukken zijn
veel kleiner dan ik aanvankelijk dacht: het terug in elkaar passen van de
puzzel blijkt een onoverkomelijke opdracht. ¶
 |
| © Staub |
Mijn dagboeknotitie over (het verval van) de privé-domeinreeks
kent heel wat bijval. Uiteindelijk is het een observatie over kwaliteit. Dingen
kunnen met ambachtelijkheid en liefde zijn gemaakt, of niet. Dat laatste overheerst
nu in onze materiële cultuur: alles is veel te goedkoop, helemaal niet
duurzaam, laat staan gemaakt om naar een volgende generatie over te gaan. Maar
hier en daar zijn er mensen die het met die gang van zaken niet eens zijn. En
die, zoals ik dus met die privé-domeinboeken, zich bekocht voelen wanneer
blijkt dat de kwaliteit, die er aanvankelijk wel was, blijkt te zijn verdwenen.
Ze besluiten om toch tot de bewaring van die kwaliteit bij te dragen, en van de
vaardigheden die nodig zijn om haar te vervaardigen, en van de kennis die nodig
is om ook die belangstelling ervoor te vrijwaren tot in de volgende generaties.
Daarom gaan die enkelingen over tot handelingen die, gezien vanuit een strikt
economisch perspectief, totaal irrationeel zijn. Zo heb ik beslist om morgen,
wanneer de winkel opnieuw opengaat na de verplichte zondagsrust (die er
gelukkig nog is), bij keukenwinkel Dhondt langs de Torhoutsesteenweg de Staub-pan
te kopen die ik er in de etalage heb gezien. Hij is gemaakt van gietijzer en heeft
een houten steel. Niet dat ik dringend een pan nodig heb, maar ik vind het een
mooi voorwerp. Bovendien weet ik zeker, gezien mijn gevorderde leeftijd, dat
mijn erfgenamen er ook nog plezier van zullen hebben. En uiteindelijk zal die
pan, die nu is afgeprijsd tot 85 in plaats van 135 euro (wegens ‘Totale
uitverkoop vanwege verbouwingswerken’), blijken minder te zullen hebben gekost
dan de verscheidene pannen van mindere kwaliteit die zouden nodig zijn om
eenzelfde levensduur te overbruggen. Want zo is het ook altijd met kwaliteit,
het is er zelfs een van de kenmerken van: uiteindelijk is wat duur is het goedkoopst.
¶
