AVONTUUR
Wat zou er interessant kunnen zijn aan
het beschrijven van een oninteressant leven? Zoals het mijne. Want zeg nu zelf
(zij hij tot zichzelf): wat heb jij nu eigenlijk meegemaakt dat interessant
genoeg is om beschreven te worden? Toch geloof ik dat het kan. Dat ook een
oninteressant leven zo kan worden beschreven dat het voor een derde, een
buitenstander, een die er op geen enkele manier bij betrokken is behalve dan
dat hij in hetzelfde land leeft, dezelfde taal spreekt, dezelfde cultuur deelt
en eventueel min of meer van dezelfde leeftijd is, interessant kan zijn. En dan
bedoel ik niet de manier waarop en de stijl en zo. Dat ook, natuurlijk, je kunt
van niets iets maken als je er een mooie strik rond doet. Maar ik bedoel vooral
dit: iemand moet toch vastleggen hoe het is geweest voor de generatie die is
geboren eind jaren vijftig, begin zestig, die nu dus – 2016 – halverwege de
vijftig of bijna zestig is, en die dus niets noemenswaardigs heeft meegemaakt.
Haar grote avontuur, die erin bestaat dat zij geen avonturen heeft meegemaakt, zoals
Milan Kundera het ergens stelde, moet toch ook beschreven worden?
