dinsdag 2 oktober 2012

schrikkel 262



Het land snakt naar een sterke man, je hoeft de recente ontwikkelingen in de Vlaamse politiek er maar op na te kijken en zoveel is duidelijk. (Voor de goede verstandhouding: ik zeg niet dat ik naar een sterke man snak, ik heb het land aan dat snakkende land.) Vanwege dat verlangen naar een leider, die goed kan zijn maar ook slecht (daarvan zijn in het verleden al vele voorbeelden opgetreden, en je weet het jammer genoeg nooit vooruit), ben ik deze man superdankbaar. Pietje Huysentruyt, bekend van het gelijknamige kookprogramma en evenzeer gelijknamige talrijke keukenartikelen. Deze – hoe zal ik het voorzichtig formuleren – gewiekste zakenman (ik twijfelde tussen gewiekst en gehaaid) neutraliseert, ten eigen gerieve, dat wel, heel wat karakterloze volgzaamheid. Maar dan denk ik: als de mensen kookpotten kopen en niet investeren in wapens; als ze kruidenmengsels kopen om hun zouteloze prakjes op smaak te brengen; als ze blind trappen in de val van dit onschadelijk creatuur – dan gebeurt er niets ergers en worden ze alvast niet door een doortrapte neoliberale nationalist op sleeptouw genomen. Want dat zou pas erg zijn. Dus, leve Piet – SOS Piet – Huysentruyt! Koopt allen zijn potten en pannen, die man lééft daarvan op!