vrijdag 5 oktober 2012

los ingeslagen 24

1 september 2012

We hadden het onder meer over hoe het er aan toe ging bij het leeghalen van het ouderlijke huis. X. vertelde hoe er uren en uren werd vergaderd en hoe Y. daarbij zeer vaardig de ‘morele leiding’ op zich nam. Dat was interessant: het onderscheid dat werd gemaakt tussen de ‘financiële’ en de ‘morele’ leiding. Een van de onderdelen van het protocol, de concrete bespreking van hoe de goederen en voorwerpen zouden worden verdeeld onder de kinderen, bestond erin dat  gezamenlijk de ronde van het huis werd gemaakt en dat eenieder aangaf welk voorwerp hij of zij wenste te erven, en daarbij meteen ook een omstandige motivering moest geven. Een suggestie van de morele leider werd daarmee in de praktijk gebracht. ‘Dat schilderij, omdat ik van de eerste dag dat het hier in huis kwam wist dat ik het altijd in mijn buurt wilde hebben.’ ‘Die kast, omdat ik me er als kind vaak in verstopte.’ ‘Die vaas, omdat ik me wil herinneren hoe moeder er altijd prachtig bloemen in schikte.’ Op die manier kwamen een heleboel familieverhalen boven en draaide wat mogelijk een aanleiding tot verdeeldheid had kunnen zijn uit op een versteviging van de verbondenheid. ‘Er waren natuurlijk ook heel wat discussies,’ zei X., ‘maar alles bij elkaar heeft die verdeling ons dichter bij elkaar gebracht.’ Ik ben zeker dat dat niet in alle families kan worden gezegd.