Er waren drie manieren om de woonkamer te betreden: vanuit de
keuken door het deurgat waarboven dat keukenuurwerk hing, vanuit de inkomhal
bij de telefoon onder aan de trap, en via de deur die uitgaf op het stukje
stoep onder 'het afdakske' naast de garage, de deur die wij hadden gebruikt bij
de bezichtiging van het huis toen de Van Belleghems er nog woonden maar die
wij, sinds wij zelf het huis betrokken, nimmer bezigden.
De woonkamer was de grootste kamer van het huis. In mijn
herinnering neemt hij gigantische proporties aan, maar ik schat toch dat de
ruimte niet meer dan zes bij vier meter mat. Links van de ongebruikte deur was
er een suite van drie ramen, en om de hoek nog een, die dan uitzicht gaf op het
strookje tuin naast het huis. Ook de ongebruikte deur was van glas, dus waren
er alles samen vijf ramen, die samen voor een overvloedig licht zorgden.
Wanneer het buiten donker werd, dienden de rolluiken te worden neergelaten. Dat
karwei werd, toen ik al wat groter was, vaak aan mij toevertrouwd. Doe de
volets eens toe. De gordijnen waren er enkel voor de sier. Ze werden opzij
samengebonden in een soort lus die uit dezelfde, over een stuk buigzaam plastic
gevouwen stof was vervaardigd. Moeder knipte en stikte dit alles met veel
geduld en kunde: gordijnen met sierstroken en lussen, ook keurig afgezoomd. Het
gevolg was wel dat we na het vallen van de avond en het neerlaten van de
rolluiken uitkeken op de grauwe binnenkant van de rolluiklatjes. Hoe keurig
vervaardigd ook, en hoe duur ook de gordijnstof, dit uitzicht kon bezwaarlijk
riant worden genoemd. Maar het moest om de warmte binnen te houden, en
nieuwsgierige blikken buiten.
In deze woonkamer werd bij speciale gelegenheden en op zondagavond
gegeten. Er werd naar de televisie gekeken. En er was een zithoek waar mijn
ouders lazen, op zondagnamiddag tijdens het radioprogramma 'Opera en Belcanto'
een uiltje knapten en met de De Bels kaartten. Ook in die zithoek ontvingen ze
voornaam bezoek – voor mindere gasten zoals de vriendinnen van mijn moeder werd
aan de keukentafel koffie geschonken. In de woonkamer stond ook, op het eind
van het jaar, de kerstboom. Op de schoorsteenmantel werden de schoolrapporten
uitgestald. En in de woonkamer, op de grond en op de tafel, speelde ik uren en
uren en uren met mijn autootjes.
lees vanaf hier deel 1
lees hier vanaf het begin van deel 2
