Natuurlijk supporterde ik voor de Belg Jacky Ickx, de op stripheld
Michel Vaillant gelijkende Belgische coureur met de naam die moeilijk
autopilootachtiger kon zijn. (Een goede tweede was Piers Courage, die in 1970
omkwam op het circuit van Zandvoort.) In 1969 schitterde Ickx in Le Mans. Hij
vond het startsysteem – waarbij de piloten naar hun aan de overkant van de
rechte lijn tussen stands en
hoofdtribune klaarstaande wagens renden – onveilig en stak daarom, bij wijze
van protest, na het startsignaal ostentatief stapvoets de baan over om
vervolgens, nadat hij zijn machine aan de praat had gekregen, achterin het
peloton te vertrekken. Dat statement koste hem vierentwintig uur later ei zo na
de overwinning want hij overschreed maar een paar seconden voor de tweede de
eindstreep. Nooit werd een volledig etmaal uithoudingsracen met zo'n klein
verschil beslecht.
Jacky Ickx reed dat jaar samen met zijn teamgenoot Jackie Oliver –
de beide piloten wisselden elkaar af – met een Ford GT40. De concurrentie
bestond uit enkele fabrieks-Porches 911. Die haalden een hogere topsnelheid,
maar de Ford GT40 was wendbaarder. En Jacky Ickx was pienter.
Toen de twee koplopers in dezelfde ronde en zelfs in elkaars buurt
op het 12 kilometer lange circuit het laatste uur van de race aanvatten, werd
het duidelijk dat het moeilijk zou worden voor Jacky Ickx om de enige Porsche
die niet door pech was teruggeslagen achter zich te houden. Hij wist dat de
wagen die tijdens de laatste ronde als eerste het eindpunt van de lange rechte
lijn van Hunaudières zou bereiken, de beste kansen had om de race te winnen
want tussen die bocht en de aankomstlijn was er normaal geen gelegenheid meer
tot inhalen. Ickx draaide als eerste de Hunaudières op. Hij wist dat hij maar
één kans had: juist op tijd de snellere Porsche de leiding te laten overnemen,
vlak achter diens achtersteven in de slipstream te blijven, om dan van de
lanceersnelheid die hij daar verzamelde gebruik te maken om er alsnog, vlak
voor het einde van het rechte stuk, voorbij te geraken. Alles had met timing te
maken, en met de inschatting dat de Duitse concurrent aan de verleiding zou
toegeven om, in die allerlaatste ronde, te vroeg op kop te komen.
Het jaar daarop, in 1970, vertrokken de deelnemers vanop een startgrid.
Deze veel veiligere procedure wordt tot op vandaag toegepast.
lees vanaf hier deel 1
lees hier vanaf het begin van deel 2
