15 juni 2006
Het gebeurde ook voor mij
P is weg. P is een soort van wijze. Het was goed om met hem
samen te zijn. We wandelden van Zeebrugge tot op de pier van Blankenberge,
dronken in een café aan de dijk een blonde Ename, en stapten toen terug, in de
regen, naar Zeebrugge. P op z'n blote voeten, ik in mijn bottienen van de Aldi.
P vertelde me over een man op de tram die zomaar, voor niemand in het bijzonder
en voor iedereen die het wilde horen of die niet ver genoeg zat om het niet te
horen, orakelde: 'Ik ben nu 74 en ik ben niet bang om dood te gaan. Ik kan nog
twintig jaar leven maar misschien ben ik morgen al weg. Het zal goed zijn. Want
vergeet het niet: een mens heeft meerdere levens. Vergeet het niet.' Ik heb het
niet meegemaakt maar doordat P het vertelde kwam die man voor mij tot leven,
gebeurde het ook voor mij. Het regende en waaide almaar harder.
We kwamen thuis met natte broeken. Ik toonde P een paar
foto's en hij leerde me iets bij omdat de volgens hem beste foto de minst thematische
was. 'Kijk, bij die andere foto's is het te duidelijk dat je iets hebt
"gezien" en dat je dan dat "geziene" wou vastleggen. Bij deze
foto heb je dat niet. Het is een leeg plein, alles is nog mogelijk.' (Het
was de foto met het binnenplein van het Musée Flaubert met die vrouw die al
half om de hoek is verdwenen.)
Dat was wat P zei, een anekdote over een man op de tram en
een beoordeling van een foto en nog een paar dingen meer - en dat was veel, het
heeft me uitgeput, het heeft me vervuld.
