wolkenfragmenten uit Rachel Cusk, Contouren
3127
Hij had eigenlijk geen idee waar
hij naartoe ging, maar daar boven de wolken leek het in ieder geval de
hemel. (37)
3128
Ik bedoel, natuurlijk kwamen ze wel
ergens vandaan, zei hij, maar er heerste niet die binding met een
geboorteplaats waar je als vanzelfsprekend weer naar terugkeerde, dat gevoel
van voorbeschikking waarvan hij zich juist bevrijd had toen hij voor het eerst
boven de wolken uitsteeg. (39)
3129
Ik moest dus op zoek naar een
apotheek, maar in alle hectiek moet ik de verkeerde afslag hebben genomen,
want in plaats van op de snelweg uit te komen, werd de weg almaar steiler en
smaller, en raakten we steeds verder van de bewoonde wereld, totdat we in een
heuse bergketen belandden, met duizelingwekkende afgronden links en rechts en
dikke wolkenmassa’s rond de toppen. (101)
3130
Ik ging op het gestoffeerde bankje
zitten, weer met uitzicht op zijn blote rug, en terwijl de wind over het dek
blies dacht ik aan de wonderlijke afwisseling van betovering en ontnuchtering
die in alle menselijke relaties voorbijtrekt, soms als een dreigende, donkere wolkenmassa
en soms als niet meer dan een verre, raadselachtige sluier die een poosje voor
de zon schuift en dan even achteloos overwaait. (141)
