wolkenfragmenten
uit Margaret Mazzantini, Ter wereld
gekomen
1189
Buiten is de hemel wit van de wolken,
stil en onwerkelijk. (18)
1190
Daarnaast staat een immense wolkenkrabber
met spiegelende ramen die onverstoord op de ruïnes van het oude gemeentelijke
bejaardentehuis neerkijken. (22)
1191
Een sombere plas vol vocht, vol lage
donkere wolken als dichte rook. (127)
1192
Er hingen wolken in de lucht, ze
stapelden zich op achter de bergen. (198)
1193
Mijn vader kijkt naar de afstand tussen
alles en niets, tussen die witte rookpluim te midden van de wolken en zijn
liefde hier beneden, diep in zijn hart dat al oud begint te worden.
(205)
1194
Ik heb van alles gedaan om in dit
vliegtuig te stappen maar als nu iemand, een gek of een kaper, de deur zou
openen, zou ik ook naar buiten springen, denk ik, in het poederwit van de wolken,
in de kou van de hoogte. (207)
1195
Die avond had de zangeres een andere
jurk aan, ze was helemaal in het wit, als een grote wolk.
(224)
1196
De zon gleed achter de bergen en een dun
streepje maan verscheen tussen de dikke en verre wolken.
(286)
1197
Het is bewolkt geworden.
(414)
1198
Er komen wolken voorbij, bevuild
met de zonnestralen van de ondergaande zon. (506)
