Raoul Lambert wordt vandaag zeventig. 'Bie ne gol van
Ra-oel stoât de Klok' in vuur en vlam' - of ook: 'Onze Lotte, kan sjotte, da's
entwa da'd iederinne wit'. Haha, Lotte Lambert, held zonder kapsones of sjakosje.
Alles voor zijn ploeg en laat het grof geld maar in het buitenland waaien. Pintje
achter de match en een sigaret 'binst den tijm'. Ik was aanwezig op de
'Jubilotte' op 24 mei 1975, een galamatch om te vieren dat Raoul Lambert al
vijftien jaar voor Club Brugge speelde en meteen ook de laatste match op de
Klokke. Volgde de verhuizing naar Olympia, wat de aanloop bleek te zijn naar de
steile ambities, het grote geld, de commercialisering en de megalomanie. Dat is
niet meer de tijd van Lotte Lambert! Die tijd komt nooit terug, maar Lotte zal
altijd blijven bestaan, zolang zij die hem hebben zien ingooien, spurten,
knallen en gekwetst raken in leven zijn! Lotte is: wat voetbal ooit nog geweest
is: écht, op het naïeve af.
