Stel, je bent scenarioschrijver.
Je moet voor een politieke film iets verzinnen waarmee je duidelijk veraanschouwelijkt
waar het nieuwe conservatieve bewind voor staat. Je houdt je niet bezig met het
illustreren van de inhoud van de akkoorden enzovoort, dus enkel met uiterlijk
vertoon. Wat te doen? Wel, je laat een van de leiders van dat nieuwe bewind
zeggen dat hij blij is dat hij de socialisten uit het
beleid heeft gewerkt en dat hij hoopt er nooit meer mee in een regering te
zullen moeten zitten. Dat is al behoorlijk spectaculair, zeker omdat voor die
uitspraak geen enkele rechtstreekse aanleiding kan worden aangewezen. Het is
een uiting van onversneden revanchisme. Je laat diezelfde leider de volgende
dag in een
Porsche stappen, waar hij tot dan toe bij bezoekjes aan de koning of bij
aankomsten in de Wetstraat enkel in een bescheiden monovolume werd
gesignaleerd. Op de achtergrond plukt zijn chauffeur van achter de ruitenwisser
een papiertje, misschien een parkeerbon, dat hij verfrommelt en op de grond
gooit. De leider mort omdat hij het vervelend vindt dat de pers hem op de
hielen zit bij deze compromitterende scène, maar hij probeert ondertussen toch
op de zichtlijn te staan tussen camera en ruitenwisser. Over deze sequentie twijfel
je lang want je vindt het zelf een beetje bij het haar getrokken. Dit neigt
naar de karikatuur en je weet dat je met karikaturen ongeloofwaardigheid
riskeert. En dan laat je, om toch wat grijs realisme in te bouwen en op die
manier het evenwicht te herstellen, een andere leider van diezelfde partij, die
net in aanzienlijke mate aan de sociale verworvenheden van de zwakste burgers
heeft geknabbeld, verklaren dat hij onderzoekt hoe hij de diamantsector
gaat ondersteunen. Zo, dat kan volstaan. Hiermee heb je ‘duidelijk
veraanschouwelijkt waar het nieuwe conservatieve bewind voor staat’. Je gaat
met je scenario naar de opdrachtgever. Hoe zal hij reageren? Je bent wat
onzeker. Je vreest dat hij zal zeggen dat je overdrijft en dat de mensen jouw
scenario niet zullen geloven. Dat de film niet in een bananenrepubliek speelt
maar in een West-Europese democratie waar de mensen niet zo mak zijn dat ze
dergelijke opzichtige onzin zouden slikken. Dat je maar eens moet
herbeginnen...
