27 mei 2014
Eigenlijk is die hele reis een oefening in aandacht geweest.
Een poging met voorbedachten rade om de dingen die zich zouden aandienen, de
ervaringen, de mensen, vast te houden en in een constructie, een structuur,
betekenis te verlenen. Wellicht heb ik deze poging ondernomen om, door de
tijdelijke afstand van mijn gewone leven, een energie op te zoeken, of een
inspiratie om, eens naar dat gewone leven teruggekeerd, met hernieuwde frisheid
in mijn blik uit dat dagelijkse leven opnieuw het goud te kunnen puren dat ik
nodig heb om mij te schikken naar de onvermijdelijke banaliteit, die dan toch
altijd het belangrijkste kenmerk van dat leven blijft.
Elke situatie is een avontuur, hoe saai die situatie ook
moge zijn. Elke beweging die je maakt een reis. Elke communicatie een
liefdesverklaring. En om dat opnieuw te ontdekken, die goudmijn onder het stof
van elke dag, heb ik die reis gemaakt. Zoiets.
