vrijdag 19 juni 2020

scherf 20 / droom # 130


Poëzieoptreden

Hoe en waarom ik er beland, kan ik niet achterhalen. Ik houd niet van poëzieoptredens. Maar het ticket heeft wel 25 euro gekost. Ik ben aan de late kant, moet me tot helemaal vooraan een weg banen door het druk opgekomen publiek – het optreden is al bezig, de hele zaal ziet mij. Ik klauter over een hoek van het podium en beland op een piepende klapstoel ernaast. Ik kijk recht de zaal in, moet het hoofd naar rechts wenden om daar de dichter van dienst te zien. Hij is een Arthur Japin-achtige Nederlander: blond en vlot. Hij is net bezig met een rijmende woordspeling op de naam van de plaats waar ik mij bevind: de Vooruit. Hij krijgt de zaal op zijn hand, ik vind het maar niets. Plots zie ik hoe, verkleed in een gek pak, Mark Vanlombeek aan een tafeltje achterin aan leesbevordering probeert te doen. Hij klampt een toeschouwer aan voor een interview. Het zal maar een minuutje duren, gebaart Mark met opgestoken vinger. Ik weet nu al dat dat een loze belofte is. Dan worden ik samen met de mensen die, ook op klapstoeltjes met hun aangezicht naar de zaal gezeten, aangemaand om ergens anders plaats te nemen. We staan op en nemen ons stoeltje mee. Sommigen van de aldus aangemaanden verlaten de zaal. Ik heb er ook genoeg van, die Arthur Japin bakt er niets van, en besluit hun voorbeeld te volgen. Maar ik wil wel het geld van mijn ticket terug. Ik waag een poging in de boekwinkel van de Vooruit. Ik zie hoe J. de lambrisering aan het opmeten is, wellicht ter voorbereiding van een van zijn artistieke projecten. Tot mijn verbazing wordt mijn verzoek ingewilligd. Ik krijg mijn geld terug. Uit dankbaarheid voor deze onverwachte genoegdoening besluit ik met het gerecupereerde geld een boek te kopen. Ik ga de rijen met uitgestalde boeken af, maar vind niets naar mijn gading. Reisgidsen, boeken over Japan, historische werken over de Tweede Wereldoorlog… Alles wat je wil, maar niet de vertaalde romans die ik zoek. Bij de boeken over Japan zie ik de tetralogie van Yukio Mishima The Sea of Fertility, maar het deel dat mij thuis mankeert, het eerste deel van de Nederlandse vertaling, Lentesneeuw, vind ik niet. Ik kom bij de kassa aan en koop er, om mijn gezicht te redden, een postkaart. Er wordt mij veel te veel aangerekend, 11 euro om precies te zijn, maar ik durf niet te protesteren, uit vrees voor krenterig te worden aangezien. Ik verlaat nu de Vooruit. J. zit nu naakt op een bankje, hij is duidelijk gegeneerd. Bij de uitgang staan nog vier of vijf naakte mannen. Ze hebben forse penissen en maken zich op voor een act in de zaal. Nog een naakte man, van het Aziatische type, komt met een portie sushi aanzetten. Zijn geslacht is helemaal opgericht. Ik vang op dat de naakte mannen elk een groep van een vijftiental toeschouwers moeten benaderen. Hoe en waarmee is niet duidelijk. Ik ben blij dat ik de zaal verlaten heb en het spektakel niet hoef mee te maken. Neen, ik houd niet van poëzieoptredens. Het gebouw ligt nu achter mij. Ik sta in een park waar men bezig is de grindpaden te bestraten met kasseistenen. Waarvoor is dat goed, vraag ik me af en ik word wakker.

En dan nu de dagresten.

Klapstoel. Gisteren had ik het er met R. nog over dat het handig zou zijn de vouw-driepikkel mee te nemen op onze fietstocht. Dan hoeven we – aangezien ik het echt niet gemakkelijk vind om op de grond te zitten – niet per se een bank te vinden voor onze picknick.
Lambrisering. In het kapelletje in de buurt van Bellem waar we gisteren, gezeten op de bank voor de ingang, picknickten, was er tegen de wanden een plastic lambrisering aangebracht. Sommige latten hadden al losgelaten en lagen op de grond.
Terugbetaling van een ticket. De voorbije weken was er sprake van het niet terugvorderen van vooruitbetaalde toegangstickets, uit solidariteit met de zwaar door corona getroffen cultuursector.
Mannen met forse penissen. De half opgerichte penis die te zien was in de eerste aflevering van de Noorse tv-serie Exit blijft op mijn netvlies gebrand, blijkbaar.
Bestrating met kasseistenen. Zoals op dit ogenblik in het Astridpark de bestaande grindpaden met kasseistenen worden bestraat.

200510