190622
In het nieuwe Brugse centrum van de
vrijzinnigheid, ‘De Brug’ genaamd, speelt Maanbar, met D. als
leadzanger, zijn set voor een twintigtal mensen. Goed concert, maar treurige
bedoening, met zo weinig volk. Zoals dat hele nieuwe centrum eigenlijk een sfeer van treurigheid
uitstraalt. (…) *
190623
(…) *
190624
Er is een moment waarop ik
aarzel om een foto te nemen – en ik doe het uiteindelijk niet, uit schroom. Het
is wanneer we aanschuiven om de kerk te verlaten. En eerst moeten we nog
voorbij de kist, en daarna staat de familie de condoleances in ontvangst te
nemen. In een mandje op een tafeltje voor de kist liggen bloemblaadjes –
iedereen die eraan voorbijkomt begrijpt dat hij, of zij, één zo’n bloemblaadje
moet nemen, om het vervolgens bij alle andere inmiddels daar gedeponeerde, op
de kist te leggen waarin die vrouw van 48 jaar opgebaard ligt, een vrouw wien
het niet vergund was om een respectabele leeftijd te bereiken. En achter die
mand en de kist, die, vanuit mijn standpunt in de rij die aan komt schuiven, in
verkort perspectief te zien is, zoals op dat beroemde schilderij van de
opgebaarde Christus door Mantegna, achter die kist staat een van de kraaien:
stokstijf, met in zijn handen dat prachtige portret, allicht door S. gemaakt,
van zijn overleden echtgenote. Dat beeld, ja, dat beeld zou ik willen
vastleggen. Ik zou er een mooie foto van kunnen maken, temeer omdat rechts
achter die kraai S. zelf staat, hij staat er het medeleven van de rouwenden
voor mij in de rij in ontvangst te nemen. Ik zou mij een onbeschaamd ogenblik
moeten permitteren, de codes breken, het toestel voor mij houden en afdrukken.
Maar ik durf het niet, ik vind het niet gepast, ik ben beschroomd. Daarom
probeer ik nu met woorden dit beeld, dat ik niet heb durven maken, vast te
houden, te bewaren. * Tijdens het naar buiten aanschuiven, kan ik even een paar
woorden zeggen tot Pjeroo Roobjee. Dat ik al meerdere keren voor vrienden zijn
verhaal over ‘Malbrancke, den echten tragen coureur van Meulebeke’ heb
voorgelezen. Met veel succes. De man is duidelijk verguld met dit compliment en
lacht me minzaam toe. *
